Cardcassonne

Ik begin er een beetje beter in te worden, maar een overwinning zit er nog niet in. Ik blijf maar worstelen met de timing van het plaatsen van mijn horige. Ik kom steeds weer één beurtje te laat, of te vroeg. Timing, manipulatie door middel van uw gedekte kaart en het verleiden van uw medespelers tot het claimen van een andere rij dan die waarop u het hebt voorzien, zijn vaardigheden zonder dewelke u dit spel nooit gaat kunnen winnen. Vaardigheden die u zelfs in het echte leven van dienst kunnen zijn.

Dit heeft met Carcassonne, buiten het illustratieve aspect, de meeples (twee per speler ocharme) en het scorespoor dat naar gewoonte de helft te kort is, niks te maken. Spelers die Carcassonne als argument gebruiken om dit niet in huis te halen maken een blunder van formaat en missen gewoon een leuk spelletje. Niet overdonderend, maar wel charmant leuk.

Acqua Dolce

Is sedert Spiel al frequent op tafel verschenen en dat zegt uiteraard iets. Snel uitgelegd, snel gespeeld, nog sneller opnieuw gespeeld en altijd spannend. Geen strategische hoogvlieger, maar gewoon leuk om te spelen. En tactisch gezien zijn er wel een paar interessante overwegingen te maken.

Wie mij een beetje kent weet dat ik met een vrouw die Tactiek heet onmiddellijk in het huwelijksbootje zou stappen. Ik heb haar echter nog niet ontmoet, dus voorlopig moet ik het bord –en kaartspellen doen. En Acqua Dolce vult de leemte perfect op.

Hoe frustererend kan het leven zijn op één handkaart van de overwinning? Héél, zo blijkt. Onlangs werd ik weer gedwarsboomd door de heer K. uit H., die duidelijk teert op de ervaring die hij opdoet tijdens zijn wekelijkse zwempartijtjes. Daar kan ik, bang als ik ben van water, uiteraard niet tegenop. En met de heer J.V. uit H. als aquariumopzichter is het ook al huilen met de pet op, die kiepert gewoon al uw zorgvuldig opgekweekte exemplaren de afvoer in. En dan zit je daar dus, met die ene kaart op hand die je niet mag uitspelen omdat de aquariumvoorwaarden niet (meer) zijn vervuld.

De uitdrukking: “Hij voelt zich als een vis op het droge” is op ondergetekende dan ook zeer van toepassing.

En ondertussen blijven mijn nederlangen zich maar opstapelen, beste medespeler. Ik voel me de laatste weken een beetje als een naaktzwemmer in een uitgedroogde rivier. Ik maak mezelf oeverloos belachelijk.

Geeft niet. Naar verluidt staat die opeenhoping van spelnederlagen ook voor niet aflatend liefdesgeluk. Niet spelend ziet men mij dan ook voortdurend met een brede glimlach het leven tegemoet treden. 

Dominique