Als u dit leest hebt u mijn nieuwe optrekje gevonden.

Het was me wat de voorbije weken. Skynet Blogs, wat ik tot voor kort als zeer betrouwbaar optrekje beschouwde, heeft besloten alle blogactiviteit en de daaraan gekoppelde ondersteuning, stop te zetten. De stekker gaat er onherroepelijk uit.
Verhuizen en de stekker elders inpluggen was de enige optie,
En zo ben ik hier verzeild geraakt.

Ik ben erin geslaagd de hele content van ‘De Tafel Plakt!’ te migreren. Alleen de indeling is daarbij verloren gegaan. Ik weet niet of ik dat nog ga herstellen – het lijkt me wel heel veel werk – en ik raad u dan ook voorlopig aan de zoekfunctie hier te gebruiken als u bepaalde onderwerpen terug wil vinden.

Vanaf hier loopt het pad van ‘De Tafel Plakt!’ dus verder. Wat we op dat pad zullen aantreffen zal de toekomst uitwijzen. Het zal alvast bord- en kaartspel gerelateerd zijn en het zal de moeite zijn.

Ik moet hier nog wat wennen, dus vergeef me mijn eventuele vooral visuele missers. Aan mij is niet bepaald een groot vormgever verloren gegaan. Gelukkig weet ik dat u meer hecht aan inhoud dan aan vorm. Dat is een hele geruststelling.

Tot gauw!

Medespeler,

Als u dit leest hebt u mijn nieuwe optrekje gevonden.

Het was me wat de voorbije weken. Skynet Blogs, wat ik tot voor kort als zeer betrouwbaar optrekje beschouwde, heeft besloten alle blogactiviteit en de daaraan gekoppelde ondersteuning, stop te zetten. De stekker gaat er onherroepelijk uit.

Verhuizen en de stekker elders inpluggen was de enige optie,

En zo ben ik hier verzeild geraakt. 

Ik ben erin geslaagd de hele content van ‘De Tafel Plakt!’ te migreren. Alleen de indeling is daarbij verloren gegaan. Ik weet niet of ik dat nog ga herstellen – het lijkt me wel heel veel werk – en ik raad u dan ook voorlopig aan de zoekfunctie hier te gebruiken als u bepaalde onderwerpen terug wil vinden.

Vanaf hier loopt het pad van ‘De Tafel Plakt!’ dus verder. Wat we op dat pad zullen aantreffen zal de toekomst uitwijzen. Het zal alvast bord- en kaartspel gerelateerd zijn en het zal de moeite zijn.

Ik moet hier nog wat wennen, dus vergeef me mijn eventuele vooral visuele missers. Aan mij is niet bepaald een groot vormgever verloren gegaan. Gelukkig weet ik dat u meer hecht aan inhoud dan aan vorm. Dat is een hele geruststelling.

Tot gauw!

Dominique

 

 

 

 

 

 

 

Altiplano (White Goblin Games)

Mijn ecologische voetafdruk, medespeler, is klein. Temeer daar ik zelden of nooit op vakantie ga. 

Ik reis wel hoor, maar dat gebeurt meestal op mijn keukentafel.

Ik heb quasi de hele wereld al gezien. Zo was ik luttele weken geleden nog in Portugal, Istanbul en Puerto Rico, en dat allemaal op dezelfde avond. 

Geen liter kerosine heb ik daarbij de ozonlaag ingejaagd.

En gisteren en eergisteren heb ik enkele dagen doorgebracht in het hooggebergte van de Andes. 

En ik moet u meegeven, medespeler, daar is het pas écht leuk, een aanrader voor uw volgende vakantiebestemming.

Ik was een participerende observator van het leven aldaar. Ik viste mee met de plaatselijke bevolking op het Titicacameer, ik fokte alpaca’s, kapte hout, bouwde hutten, dolf ertsen, maakte sieraden van zilver, weefde tapijten, blies glas, verbouwde cacao en maïs en hielp pakhuizen oprichten om al die goederen in op te slaan. Ik trok ook rond in de regio. Naar de markt, de boerderijen, de mijnen, de idyllische dorpjes, de haven en de bossen. Daar handelde ik, zag ik persoonlijk toe op de alpaca fokprogramma’s, knikte goedkeurend wanneer er weer eens een zilverader werd aangeboord, hakte ik bomen om en testte ik pas van de band gerolde bootjes.

Als ik wat tijd over had hielp ik ook mee de plaatselijke weginfrastructuur te optimaliseren.

Niet dat ik mijn handen vuilgemaakt heb, hoor. Ik trok al die grondstoffen en goederen uit een stoffen buidel die binnen handbereik lag. Die buidel vulde ik dan weer met goederen en grondstoffen uit een kartonnen kistje dat ik bij het uitponsen in een wip in elkaar had gezet.

En voor dat bouwen, vissen, reizen, fokken, handelen, ontginnen, bewerken en opslaan hoef ik ook uw medelijden niet. Dat deed ik gewoon op mijn eigen spelersbordje of op de kartonnen equivalenten van de markt, boerderij, de weg, de haven, de mijn, het dorp, het bos en het pakhuis. 

Ik heb op geen enkel moment bij mijn activiteiten in de Andes mijn zitvlak van mijn keukenstoel opgelicht.

Ik heb mij ook geen enkel moment verveeld.

Kijk, laat mij eerst even duidelijk stellen dat ik niet zo’n liefhebber ben van eurospellen. Lang geleden, toen ik pas kennismaakte met dit subsegment van het spellenaanbod, was ik er weg van. Ondertussen heb ik andere, in mijn ogen opwindender, horizonten opgezocht. Maar soms komt er toch een euro voorbij gefietst die mijn verlepte liefde voor het jongleren met grondstoffen weer aanwakkert.

Altiplano, een bordspel voor 2 tot 5 spelers, is er zo eentje.

Genoten heb ik van onze sessies, met volle teugen.

Dat komt hierdoor:

De leuke tactiele activiteiten die u kunt doen (Dat trekken van grondstoffen uit die stoffen buidel! Dat lekkere kletterende geluid dat uw goederen maken wanneer u uw persoonlijke bakje vult! dat leeg kieperen van dat bakje in stoffen buidel van hierboven!).

De keuzestress. U kunt altijd iets en u wilt altijd meer dan u eigenlijk kan. En wat u doet heeft impact op andere dingen die u daardoor, meestal, moet laten. U moet voortdurend belangrijke afwegingen maken.

Altiplano is niet moeilijk aan te leren. Waar u wel moeite mee gaat hebben is de pleiade aan mogelijkheden die u hier zonder enige schroom wordt aangeleverd.

U kunt veel wegen bewandelen naar de overwinning, bijna alles levert punten op en bijna alles wat u doet heeft impact op iets anders. Geen van uw spellen zal dan ook hetzelfde verloop kennen.

U mag starten met een unieke eigenschap die de andere spelers niet hebben. Die kan uw strategie bepalen, maar u kunt ook meanderen in andere richtingen als u dat wil zonder daarvoor afgestraft te worden.

U verveelt zich nooit tijdens dit spel. U bovenkamertje is voortdurend bezig uw mogelijkheden te scannen en uw acties te optimaliseren. 

Altiplano vraagt van uw dat u een goed geoliede machine op gang brengt. Eentje die ook steeds meer onderhoud vergt. Dat is leuk en uitdagend.

Voortgaande op het voorgaande zou u er verkeerdelijk van kunnen uitgaan dat Altiplano een echte ‘brainburner’ is. Dat valt allemaal reuze mee. Uw circuits gaan niet doorbranden daarboven. Het is allemaal erg goed te behappen. Maar lekker uitdagend blijft het wel. 

Ondanks de veelheid aan speltechnische elementen gaat het spel lekker vooruit. U mag immers maar één actie doen tijdens uw beurt. Dat worden er wel altijd meer in totaal, maar dat u er altijd maar eentje mag doen zorgt ervoor dat de andere spelers weer snel aan de beurt komen. 

De startspelerfiguur, een alpaca, is zo groot dat u er na afloop al galopperend en vrolijk wuivend naar uw tegenspelers mee naar huis kunt rijden. Dat compenseert dan toch enigszins uw smadelijke nederlaag.

Altiplano is leuk met elk opgegeven aantal spelers. 

Altiplano geeft u na afloop het gevoel dat de tijd even heeft stilgestaan. Dat is in mijn ogen een van de mooiste complimenten die een spel kan krijgen.

Heeft Altiplano ook scherpe kantjes?

Jazeker, maar gelukkig niet op speltechnisch vlak of het speelplezier. De scherpe kantjes situeren zich in dingetjes die ik, door wat er in het voorgaande zinnetje staat, met veel plezier door de vingers zie. De doos heeft geen inlay (ziplockzakjes zijn wel voorhanden), er is nogal wat ponswerk voor u aan uw eerste orgastische sessie kunt beginnen en de doos is zwaar. Mensen met rugklachten nemen best een trolley mee naar de spellenwinkel. 

Besluit:

Altiplano is een onvervalste puntensalade generator die zich door zijn makkelijk aanleerproces en tegelijkertijd erg uitdagende spelmechanismen aandient als een wild dier dat moeilijk te temmen is. Bekijk het zo: u wil zo graag die wilde alpaca op maar uw weet nu al dat u er menig keer zal worden afgeworpen. Toch zult u het blijven proberen, hoe dikwijls u ook in het stof zult bijten.

Ab-so-lu-te aanrader!

Dominique

 

Wazzda?! (White Goblin Games)

Ze zijn legio, de spellen waarbij iets moet worden uit- of afgebeeld dat door anderen moet worden geraden om punten te verdienen.

Meestal zitten ze in veel grotere dozen dan het doosje dat White Goblin Games hier aanlevert. Edoch, wie het kleine niet eert is het grote niet weerd.

Dat gaat zeker op voor Wazzda?!

Een kleine doos staat niet bepaald garant voor veel spelmateriaal, en dat is ook hier niet anders.

In de doos: 16 zwarte, lange houten staafjes (6 korte, 10 lange), twee grote blauwe houten schijven en twee kleine rode. En 60 kaarten. Daar moet u het mee doen. En het houten spelmateriaal is allemaal door twee deelbaar. U zal dadelijk begrijpen waarom.

Twee naast elkaar zittende spelers vormen een team en krijgen elk de helft van de speelstukken. Vervolgens draaien ze de bovenste kaart van de trekstapel om en bekijken ze de 6 woorden die daarop staan zonder ze aan de andere spelers te laten zien. De rugzijde van de kaart die nu bovenaan de trekstapel ligt toont een getal van 1 tot 6. Dat getal bepaalt welk woord het actieve team moet gaan uitbeelden.

Dat doen ze door om beurten een van hun staafjes of schijfjes zodanig te leggen dat ze samen met die van het andere teamlid het woord uitbeelden dat moet worden geraden. Tijdens deze activiteit mogen de teamleden niet met elkaar communiceren, op welke manier dan ook.

Dat neerleggen mag in totaal een minuut duren.

De andere spelers mogen bij het neerleggen van het eerste speelstuk beginnen raden welk woord wordt uitgebeeld. De beide teamleden mogen door een handbeweging aangeven dat men dicht bij het juiste antwoord zit. Wordt het woord geraden krijgt elk teamlid en de speler die het woord geraden heeft een punt.

Wordt het woord na 15 seconden extra tijd nog niet geraden worden er uiteraard geen punten gescoord.

Het nieuwe team bestaat uit de linker speler van het vorige team en diens linkerbuur.

Het spel gaat net zolang door tot iedereen twee keer teamlid is geweest. Wie de meeste punten heeft verzameld wint. Uiteraard kunt u naar believen het spel oprekken, als iedereen meet evenveel keer teamlid is geweest.

Wazzda?! blinkt uit door zijn bijna geniale eenvoud. Dit spelletje toont aan dat u geen tafelvullend spelmateriaal hoeft uit te stallen om een gezellige avond te beleven. Het aanleggen van de speelstukken is gewoon leuk en soms hilarisch omdat uw teamgenoot bij God niet weet waar u met uw speelstukken naartoe wil, en omgekeerd. Het communicatieverbod helpt hierbij uiteraard ook voor geen meter. De 60 kaarten zorgen voor voldoende afwisseling en als u er echt niet genoeg van kunt krijgen zijn extra kaarten snel zelf bijgemaakt.

Van uitpakken tot spelen hebt u ongeveer twee minuutjes nodig. Minder als uw medespelers het spelletje al kennen.

Bent u op zoek naar een leuk familiespel, eentje dat echt iedereen kan meespelen, bent u hier aan het juiste adres. 

Of u gaat winnen is een andere vraag. Kernwoorden zijn hier immers ‘schijnbare eenvoud’. U gaat tegen uw eigen grenzen en die van uw teamleden oplopen. U zult al snel ervaren wat de term moeilijke samenwerkingsverbanden inhoudt.

Aanrader.

Dominique 

 

Dag medespeler,

Ik hoor net op Radio 1 dat het Internationale Knuffeldag is. Daarom krijgt u er allemaal een van mij vandaag. Een virtuele weliswaar, maar een oprecht gemeende.

Ik hoop dat ze tijdens Antwerp – Brugge vanmiddag hier ook even bij stilstaan. Ik wens de ordetroepen aldaar dan ook een rustige zondag toe.

In 2017 heb ik door omstandigheden meer dan me lief was te kampen gehad met een writers block. En dat hebt u geweten. Daardoor hebt u de ‘De Tafel Plakt!’ Awards van 2016 moeten missen.

Ik kan u echter gerust stellen. 2018 wordt beter. Ik heb mijn speelse mentale blokkade overwonnen en begin met frisse moed aan een nieuw hoofdstuk van ‘De Tafel Plakt!’ 

Er valt dan ook heel wat te doen.

Maar laten we beginnen met de Awards van 2017, die vanaf dit jaar De Plakkies worden genoemd.

Zoals gewoonlijk bestaat deze lijst, een uitzondering daargelaten, niet uit de usual uspects die u in de meeste lijstjes terugvindt rond deze tijd van het jaar, maar uit niet voor de hand liggende prijswinnaars. Niet alleen de grote jongens verdienen immers aandacht. Wat zich onder de waterlijn van een ijsberg bevindt is dikwijls veel interessanter.

Hier gaan we.

Spel van het jaar

Zoals in een eerdere bijdrage al vermeld is dit Approaching Dawn: The Witching Hour (Wizkids). 

De redenen voor deze verkiezing vindt u terug in mijn uitgebreide bespreking van dit spel.

Ontbrekende spelonderdeel van het jaar

De ontbrekende 5-punten fiches in Majesty: Eén Koninkrijk – Eén Kroon (999 Games).

Majesty: Eén Kroon – Eén Koninkrijk is een prima, elegant en spannend spel, maar 5 puntenfiches hadden het plezier, en vooral de elegantie, nog kunnen verhogen.

Speelmat van het jaar

De speelmat van het jaar is de speelmat die u mocht meenemen als u deelnam aan het ‘Attack on Dol Guldur ‘evenement van Asmodee (Fantasy Flight Games). Ze toont een map van Midden-Aarde en het leuke ervan is dat u tijdens het spelen op de kaart kunt zien waar het scenario dat u aansnijdt – ik meen dat men, de nachtmerrie scenario’s niet meegerekend, richting 100 gaat) – zich afspeelt. Dat is toch lekker meegenomen. En lekker thematisch. En functioneel ook, want het jongleren met kaarten gaat toch net wat makkelijker op een degelijke en mooi geïllustreerde speelmat. U kunt er ook uw tranen mee deppen na uw zoveelste nederlaag.

Dol Guldur, ik heb nog steeds nachtmerries van dat derde scenario uit de basisdoos. Hier moet u er niet uit ontsnappen, maar u moet er met ware doodsverachting een regelrechte aanval op uitvoeren. Tijdens het evenement ondervonden we al snel dat vergeleken hiermee een solo aanval op een IS bolwerk van 10.000 man kinderspel is.

Afkorting van het jaar

FOMO: Fear Of Missing Out

Een aan Kickstarter gerelateerde angststoornis die zich kenmerkt door een grote angst later niet meer aan een spel te kunnen komen indien het niet wordt gebackt.

Bij spelliefhebbers die aan de zwaarste variant van deze stoornis lijden kan de ziekte uitmonden in ZBB: Zichzelf Blut Backen.

Avontuur van het jaar

Aventuria: Adventure Card Game (Ulisses Spiele).

Een van de nakomertjes van 2017 – daarom gaat er nooit een Plakkie voor 1 januari de deur uit – en een echt hebbeding voor liefhebbers van snelle RPG’s die vooral op fysieke confrontaties uit zijn.

De basisdoos biedt al voldoende uitdaging en speelplezier, maar de drie uitbreidingen die momenteel beschikbaar zijn doen uw avonturiershart gegarandeerd nog sneller kloppen.

Eenvoudige en prime neergeschreven regels, een interessant maar bescheiden deck constructie mechanisme, een leuke spelmotor (kaarten afspelen om andere te kunnen spelen) en vier spelmodi – duel, solo, scenario gestuurde coöperatieve campagnes en gewoon een willekeurig robbertje vechten – maken dit hebbeding helemaal af.

Reclamecampagne van het jaar

Raxxon (Plaid Hat Games)

In Raxxon, een coöoperatief spel dat zich afspeelt in het Dead of Winter universum moet u de stad waarin u opereert, en bij uitbreiding de wereld, redden van een epidemie die de mensheid in zombies verandert.

Geen onbelangrijke speler in het verhaal is de firma Raxxon, die naar eigen zeggen een tegengif tegen de ziekte heeft ontwikkeld en u maar al te graag een nood reddingskit in de handen duwt. Veel geluk ermee.

Aan het spel zelf komen kon enkel op voorspraak van iemand die het spel al had. Een code liet u dan toe op de website van Plaid Hat een bestelling te plaatsen. Op een wereldkaart kon u dan lekker volgen hoe de speldozen zich als een virus verspreidden.

Geen paniek, ondertussen is het spel gewoon in de handel verkrijgbaar. Het is ook een absolute aanrader trouwens.

Inlay van het jaar

Cover Me (Jumping Turtle Games)

Ik hou ervan als uitgevers nadenken over hoe hun spelmateriaal in de doos wordt aangeboden.

Bij Jumping Turtle Games is wel heel erg diep nagedacht hierover.

De catwalk waarop de modellen tijdens het spel flaneren dient tevens als inlay voor de kaarten en het spelmateriaal. Productiebeperkingen zorgden ervoor dat deze inlay echter niet perfect in de doos paste waardoor die kon beginnen schuiven. 

Als oplossing werd een leuk, thematisch verantwoord spelonderdeel aan het spelmateriaal toegevoegd: het publiek. Als deze twee rijen mensen aan de doos worden toegevoegd past de inlay perfect en blijft alles lekker op zijn plaats.

Decibelmaker van het jaar

Signs (The Mountain Men)

Op Spiel vlogen deze kleine, goedkopen doosjes als zoete broodjes hal 6 uit. 

Dat wekte geen verwondering want tijdens het spelen veroorzaakte dit prima teamspel geluidsgolven die tot ver buiten diezelfde hal waarneembaar waren. Die geluidsgolven ontstonden door het speelplezier.

U moet immers samen met uw teamlid of -leden een signaal afspreken dat u mekaar zo subtiel mogelijk geeft als u aan uw overwinningswaarde, het verzamelen van een aantal kaarten die vrij te nemen zijn van tafel, beantwoordt. Een signaal dat uw tegenstanders niet makkelijk kunnen traceren natuurlijk. 

Ik hoef geen tekening te maken bij welke toestanden dit aan tafel teweeg brengt.

Als u de kans krijgt, zeker spelen!

Horde van het jaar

De Horde van het jaar was voor mij ontegensprekelijk het verslaan van mijn tegenstander T.D. uit R. (België) in een spelletje Terraforming Mars, een horde die ik tot op heden niet heb kunnen nemen. Jammer genoeg kan ik ook niet zeggen dat ik niet genoeg kansen heb kregen.

Maar goed, ik leef op hoop en mogelijk ziet u deze Plakkie in januari 2019 opnieuw opduiken onder de titel: Genomen Horde van het Jaar.

Tijdreiziger van het jaar

Escape From 100 Million B.C. (IDW Games)

Het bijeenscharrelen van de onderdelen van een neergestorte tijdmachine in het tijdgewricht van de dinosaurussen was nog nooit zo leuk, temeer daar de door u, gewild of ongewild, geopende tijdpoorten allerlei historische figuren uw omgeving intrekken. Die moet u weer terug naar huis in het juiste tijdperk sturen of de cascade aan onherstelbare tijdschade valt niet meer te overzien. En zo bestaat het dat u president Kennedy ziet voorbij rennen, achternagezeten door een T. Rex, terwijl u net op dat moment een Romeinse legionair terug door een tijdpoort probeert te praten. 

Lees mijn uitgebreide bespreking voor meer informatie over dit heerlijke spel.

Hoofdzonde van het jaar

Gulzigheid.

Toen ik op Spiel 2017 rond liep spookte steeds weer dezelfde gedachte door mijn hoofd. Dé hoofdzonde van de spelende mens is gulzigheid. 

Het is niet te geloven hoeveel speldozen daar naar de uitgang worden gesleurd.

Ik word met deze gedachte ook geconfronteerd als ik videobesprekingen zie waarbij de recensenten voor een gigantische muur van bordspellen hun ding staan te doen.

Monster van het jaar

Gloomhaven (Cephalofair Games)

Het is tevens een spel waarvan men zich af kan vragen of het spelen van het betere bordspel nog voor de gemiddelde en niet bemiddelde liefhebber weggelegd is.

Spelonderdeel dat verkeerdelijk in de vuilnisbak verdween van het jaar (startspelerfiche van Azul)

U moet goed opletten om de startspelerfiche van Azul niet over het hoofd te zien als u aan het uitponsen bent. Hierdoor nam het aantal spelers die deze fiche met het oud papier hebben meegegeven epidemische vormen aan.

Geen nood, u kunt van alles gebruiken als startspelerattribuut. Bij mij thuis is een Tefal pan met Titanium Pro bekleding erg in trek. Die ligt goed in de hand en maakt zo’n lekker geluid wanneer het hoofd van de startspeler ermee wordt aangetikt.

Kunstmatige lichtbron van het jaar

Velen onderschatten het belang van een goede lichtbron. Ik heb al onder veel soorten lichtbronnen gespeeld. Zo vroeg ik ooit aan de beheerder van een spellenclub of het mogelijk was het licht aan te doen terwijl dat blijkbaar al het geval was.

De beste kunstmatige lichtbron om onder te spelen bevindt zich in de provincie Antwerpen in België, meerbepaald in Westmeerbeek, in de speelzaal van Spelshop. Hoe heerlijk is het om daaronder te zitten. Perfecte lichtinval, geen flikkeringen, altijd en overal een duidelijk zicht op het spelmateriaal en daarbovenop nog eens een ronduit indrukwekkende hoeveelheid demospellen binnen handbereik.

Ik moet het de zaakvoerders eens vragen, maar ik vermoed dat het om het systeem ETAP UJ403 gaat. 

Speelgeld van het jaar

Dat vindt u in Dinosaur Island (Pandasaurus Games), tenminste als u een van de bemiddelde spelers bent die zich de luxeversie van Dinosaur Island kon permitteren. De munten die hier in uw knuistjes worden gestopt voelen zo lekker aan dat u ze met tegenzin wil uitgeven.

Gemenerik van het jaar

The Boogeyman (Endangered Orphans of Condyle Cove – Certifiable Games)

Als u door deze figuur in het solospel wordt achternagezeten zult u merken dat u regelmatig onwillekeurig over uw schouder achteruit zit te kijken, alsof hij elk moment uw keuken zal komen binnengestapt.

De sculptuur van dit karakter wint trouwens ook de Plakkie Pion van het jaar.

Kaart van het jaar

The Mouth of Sauron (The Lord of the Rings: The Card Game – The Mountain of Fire).

Van zodra deze jongen uit de scenariostapel tevoorschijn komt gekropen rijzen de haren u ten berge. 

Hij is immuun voor effecten die door spelerkaarten worden gegenereerd en blijft vrolijk kamperen in de ‘staging area’. Daarbovenop neutraliseert hij de actie van een speler die een ‘when revealed’ effect wil voorkomen. Meer nog, hij valt daarop deze speler onmiddellijk aan met een aanval van zes en een verdediging van vijf. LOTR LCG veteranen weten wat dit betekent. 

Volste doos van het jaar

Dat moet die van Dinosaur Island (Pandasaurus Games) zijn. Of u nu de Deluxe versie voor u op tafel hebt liggen of een gewoon winkelexemplaar, u gaat u in de haren krabbend afvragen hoe u in godsnaam de spelonderdelen weer in de doos krijgt, op een manier die u toelaat het deksel weer normaal te kunnen sluiten.

Nederlaag van het jaar

The Cousins’ War (Surprised Stare Games Ltd)

De eerste twee spelletjes van dit prima tweepersoonsspel verloor ik in ronde twee, gezeten tegenover de heer T.D. uit R. (België), een berucht personage uit mijn vriendenkring dat mij in 2017 menig frustratie heeft bezorgd. 

Ik ga er verder niet op in, anders moet ik het weer heel 2018 aan zitten horen.

Fijnmotorische uitdaging van het jaar

Aan de slag gaan met de minuscule schadefiches in Titan: The Deck Building Game (Cryptozoic Entertainment).

Dat vraagt fijngevoeligheid, extreme handigheid en een hoge frustratietolerantiedrempel. 

Trend van het jaar

De toenemende aandacht voor de solospeler. 

Op Spiel 2017 telde ik, de coöperatieve spellen en zuivere solospellen niet eens meegerekend, een kleine 70 meerspeler-spellen met een officiële solovariant in de doos. Dat zijn er toch al wat en het lijkt erop dat de solisten onder ons in 2018 nog meer aan hun trekken gaan komen.

Voor de echt zwaar verslaafden onder ons, zij die écht niet zonder kunnen, een bemoedigende evolutie.

Taalafhankelijkste spel van het jaar

Fallen Land: A Postapocalyptic Board Game (Fallen Dominion Studios, LLC)

Kwam ook in aanmerking voor Monster van het Jaar, maar moest nipt de duimen leggen voor Gloomhaven.

Wat u aan kaarten en vooral verplichte lectuur krijgt voorgeschoteld is zeer de moeite. Dit ‘zeer de moeite’ is zowel positief als negatief bedoeld. 

Leesbrillen zitten niet standaard in de doos, dus uw persoonlijk exemplaar meenemen naar een sessie is aangewezen. U moet ook hopen dat u op die sessie onder een kunstmatige lichtbron in Westmeerbeek zit.

Heruitgave van het jaar

Take it Easy (White Goblin Games)

Ik was zeer aangenaam verrast dat deze klassieker door White Goblin Games in een nieuw jasje werd gestoken. 

Nog steeds even eenvoudig als verslavend, en nog steeds een hit bij ondergetekende als er niet-spelers op bezoek zijn die zich toch aan een spelletje willen wagen. Het blijft nooit bij één partijtje.

Coolste spel van het jaar

Als het woord cool wordt gebezigd moet ik gelijk aan Steely Dan denken. Ze zijn bijna synoniemen. Stap in uw Toyota Corolla, zet een verzamelaar van Steely Dan op en u voelt gewoon wat het woord cool eigenlijk echt betekent.

Dat de groepsnaam is geïnspireerd op een seksspeeltje speelt uiteraard ook een niet onbelangrijke rol.

Niet alleen de muziek van Steely Dan was cool, de leden al evenzeer. Zo gaat het verhaal dat Walter Becker bij een New Yorks groepje ging solliciteren als gitarist en bij wijze van proef enkele akkoordjes mocht meespelen. U ziet het tafereel al voor u: “Laat eens zien wat je zoal kunt, jongen.” Na afloop van deze eerste kennismaking met Walter was de groep in kwestie zo gedesillusioneerd over hun eigen niveau dat ze ter plekke werd ontbonden. Zo cool was – God hebbe zijn ziel – Walter Becker.

Terug naar de spellenwereld nu. 

Het coolste spel van het jaar is wat mij betreft Sentient. De titel alleen al draagt een zekere coolness in zich.

Het spelmateriaal, het spelverloop, de speltechnische omzetting, ze dragen allemaal bij tot het coole karakter van dit spel.

Een van mijn favoriete spellen van 2017.

Sportspel van het jaar

Dik gezaaid zijn ze niet, de sportspellen. Ik had er graag meer op tafel gezien zodat ik de illusie van sportbeoefening toch enigszins kan hooghouden als men mij naar de kwantiteit en de frequentie van mijn lichaamsbeweging vraagt, op het verplichte jaarlijkse medische onderzoek bij mijn werkgever bijvoorbeeld.

“Ja hoor, ik doe aan wielrennen, af en toe beklim ik een berg en ik durft ook al eens worstelen in mijn vrije tijd.” Zoiets. Dat maakt indruk. Deze zin moeiteloos uitspreken terwijl ik wanhopig mijn buikje probeer in te trekken vraagt nog wat oefening, maar ik werk eraan.

Om maar aan te geven dat mijn favoriete sportspellen van 2017 Flamme Rouge: Peloton (Lautapelit.fi), Summit: The Board Game (Inside Up Games) en Rumbleslam (TTCombat) zijn.

Nummer van het jaar

9, verwijzend naar de 9 in de titel van NMBR 9 (999 Games, hoe toevallig).

Een heerlijk spelletje is dit. Kort, snel uitgelegd, uitdagend, spannend en een leuk opstapje voor niet-spelers.

Digitale omzetting van het jaar

Race for the Galaxy (Temple Gates Games, LLC)

Dit moet zowat de beste digitale omzetting van een kaartspel zijn die ooit is verschenen.

Overzichtelijk, met een uitdagende A.I. en een mooie grafische omzetting.

Voor iedereen die moeite heeft met het aanleren van Race for the Galaxy is deze omzetting een must.

Samenwerkingsverband van het jaar

Dat moet MAD&BIG zijn (Mega Awesome Dutch & Belgian Indie Games), een samenwerkingsverband tussen twee Nederlandse uitgevers (Black Box Adventures en The Mountain Men) en de Belgische uitgever Jumping Turtle Games. 

Het leverde een in het oog springende stand op Spiel 2017 op, en eentje op Het Spellenspektakel.

En ook veel plezier!

Ticket to Ride van het jaar 

Ethnos (Asterion Press)

Het kon niet anders of Ethnos moest deze prijs wel winnen. Het wordt immers de Ticket to Ride van de fantasy genoemd.

Elegant, enorm snel, uitdagend, makkelijk aan te leren en steeds weer anders door de verschillende volkeren die deze doos bevolken. 

Los van het niet bepaald in het oog springende, maar dan weer wel functionele, spelbord klopt alles in dit spel.

Zweetgenerator van het jaar

Sebastian Fitzek Safehouse (moses. Verlag GmbH).

Als u dit op tafel legt moet u zweetbandjes, ijsblokjes en een resem badhanddoeken voorzien, kwestie van uw lichaamsvocht, zweet genoemd, binnen te perken te houden.

In dit erg nerveuze maar o zo leuke spel zijn u en uw tafelgenoten getuige van een misdaad. Probleem: de dader was getuige van het feit dat u getuige was en nu zit hij achter u aan. Vijf spelborden moet u overbruggen tot u zich veilig kunt terugtrekken in het safehouse uit de titel. Dat safehouse richt zich uiteindelijk verlossend op uit het pop-up boek waarin u zit te spelen. Een app zorgt ervoor dat u sfeervol naar uw ondergang wordt begeleid.

Uw gezelschap – één pion – beweegt zich voort door het uitspelen van kleurenkaarten in door opdrachtkaarten gevraagde combinaties. Afhankelijk van de moeilijkheidsgraad die u bij aanvang hebt ingesteld moet u mogelijk ook nog kostbare tijd besteden aan het ontrafelen van welke misdaad u nu eigenlijk echt hebt gezien vooraleer u als een gek begon te rennen. 

Niet voor doetjes, dit, en hartlijders moeten zich begrijpelijkerwijs onthouden.

Aanrader!

Onoverzichtelijkste spelbord van het jaar

Merlin (Queen Games)

Er zijn er waarschijnlijk nog ergere, maar met Merlin had ik dit jaar het meeste moeite.

Het kan toch niet de bedoeling zijn dat een mens na een avondje ontspanning aan de speeltafel met hoofdpijn gaat slapen, alleen door steeds weer naar een onoverzichtelijk schouwspel op tafel te zitten staren.

Doosafbeelding van het jaar

Die gaat ook naar  Endangered Orphans of Candyle Cove (Certifiable Games) waardoor dit spel maar liefst drie Plakkies binnenhaalt. 

Een donker, maar sfeervol staaltje van doosillustreren dit. Zou in een kadertje aan de muur zeker niet misstaan.

 

Dominique

  

The Game: Het Duel (White Goblin Games)

The Game moet een van de spellen zijn die ik het vaakst heb gespeeld. Eenvoudige regels, interessant voor niet-veelspelers en erg, maar dan ook erreg leuk. 

Het ligt steeds binnen handbereik, klaar voor een kort aperitief of een lekker tussendoortje.

The Game: Het Duel, een pittige lekkernij voor twee, voegt er een competitief element aan toe. Nu ga je niet meer tekeer tegen het spel zelf, maar tegen je overbuur aan tafel.

De regels van The Game blijven het dragend fundament. Alleen probeer je nu je eigen stapeltje van 58 kaarten weg te spelen vooraleer je tegenstander dat doet. Je voelt ‘m al komen.

Uit je handkaarten – zes – mag je tijdens je beurt zoveel kaarten op je aflopende of oplopende stapel spelen als je wilt. Eén ervan mag je op een stapel van je tegenstander spelen. Als je je eigen egoïstische zelf blijft mag je echter na je beurt slechts twee kaarten bijtrekken. Als je je  tegenstander ‘bedient’ moet je doen wat het werkwoord bedienen aangeeft: hem of haar helpen. Dat betekent dat je bij een oploopstapel een lagere kaart legt of bij een afloopstapel een hogere. De basisregel van tien hoger of tien lager, die The Game zo leuk maakte, is dan niet van toepassing. Als je je tegenstander helpt mag je je handkaarten trouwens weer aanvullen tot zes, wat uiteraard je keuzemogelijkheden tijdens je volgende beurt vergroot.

Zo snel mogelijk racen naar een lege trekstapel door alleen jezelf te bevredigen kan je trouwens zuur opbreken, zo heb ik zelf aan den lijve mogen ondervinden. Het spreekwoord ‘Je krijgt wat je geeft’ is in The Game: Het Duel zeker van toepassing. Af en toe moet je eens lief zijn voor elkaar. Maar ook niet teveel. Dat mes tussen die tanden, weet je wel..

Pin je vooral niet vast op de tussenzin ‘die The Game zo leuk maakte’, twee alinea’s geleden. Als je op je eigen stapels speelt kun je de orgastische ervaring van tien hoger of lager wel nog beleven. Vergeet niet daarbij uw tegenstander uitdagend in de ogen te kijken. Alle middelen helpen.

The Game: Het Duel ligt nu naast zijn oudere broertje, ook binnen handbereik. Afhankelijk van het bezoek dat langs komt kan ik nu kiezen: lekker samen aan de slag of lekker spelend ruzie maken. Het wordt waarschijnlijk allebei.

Dominique

 

 

Qwixx Karakters (White Goblin Games)

Alsof Qwixx, dat heerlijke dobbelspel, nog niet genoeg karakter had komt White Goblin Games nu met een uitbreiding: Karakters.

Een kleine uitbreiding is het, bestaande uit 5 bordkartonnen personages die het spel nog afwisselender maken.

Chris Cross zit erin, die je in je beurt tot drie getallen op je scoreblaadje laat aankruisen. Magik Mike laat je dan weer een leeg vakje tussen twee aangekruiste opvullen, Miss Take houdt je bibberende pen bij een mislukte worp vakje weg, Double Dutch geeft je de kans twee keer te gooien en Tina Turner doet wat haar naam aangeeft, een dobbelsteen van drie naar vier veranderen of omgekeerd.

Elke speler krijgt een van deze karakters bij spelaanvang – hoe je ze verdeelt mag je zelf bepalen – dat mag geactiveerd worden als je de actieve speler bent, dus alleen tijdens je eigen beurt. Het woordje ‘mag’ is hier belangrijk, er bestaat geen plicht de eigenschap van je karakter in te zetten.

Wordt de eenvoud waarmee dit spel kan worden aangeleerd door deze uitbreiding niet verstoord, de balans kan mogelijk wel een beetje uit evenwicht worden gebracht omdat het ene karakter al wat beter is dan het andere. Wat mij betreft is dat geen probleem gezien de snelheid waarmee een partijtje Qwixx wordt afgehandeld én gelijk opnieuw wordt aangesneden. 

Qwixx was reeds voldoende gekruid wat speelplezier betreft, de Karakters uitbreiding voegt nog wat subtiele smaak toe die uw spelpapillen zeker zullen weten te waarderen. 

Dominique

 

Majesty: Eén Koninkrijk – Eén Kroon (999 Games)

Over het spel zelf geen kwaad woord, maar het ontbreken van munten-/puntenfiches van waarde 5 doet toch de wenkbrauwen fronsen. Temeer daar een van de karakters in het spel, de koningin, u de ronde som van 5 punten/munten, of een veelvoud daarvan, in de schoot werpt.

Gevolg: nogal wat gewissel van fiches tijdens het spelen waardoor er toch wat zand kruipt in het spelverloop en de elegantie eronder begint te lijden.

“Toch jammer van die 5-puntenfiches” is een uitspraak die ik tot nu toe bij elke spelsessie heb gehoord.

Maar verder geen gezeur, Majesty: Eén Koninkrijk – Eén Kroon is een prima spel.

Alleen jammer van die 5-puntenfiches.

Dominique

Inspecteur Hoogstraten Gangstervilla (White Goblin Games)

Inspecteur Hoogstraten en topcriminelen, ze kunnen moeilijk door dezelfde deur. Tenzij, wat Inspecteur Hoogstraten betreft, de schuifdeur van een politiecombi. Van buiten naar binnen wel te verstaan.

Maar eerst moeten ze opgepakt worden, die topcriminelen. 

En daar verschijnt u ten tonele, medespeler, als lid van het arrestatieteam.

Niet dat het allemaal van een leien dakje zal lopen. U mag dan wel weten waar de super slechterik zich bevindt – het arrestatieteam heeft de locatie de codenaam gangstervilla gegeven – u weet ook dat hij of zij zich laat omringen door zorgvuldig geselecteerd schorem. Izzy van gisteren zit erbij, extreem dom maar ook extreem gevaarlijk. En dr. Freak, meer psychopaat dan crimineel (u wil niet op zijn behandelingstafel terechtkomen). En Viola van Gent, die naar verluidt dumdumkogels als ontbijtgranen gebruikt. En Kareltje en Anita van Mep, broer en zus die hun achternaam tot levenskunst hebben verheven.

Met z’n dertienen zijn ze, en ze hebben zich als een spinnenweb omheen hun aanvoerder gedrapeerd.

Aan u om dit cordon te doorbreken en als kers op de taart Miah Miah, Mr. Osado, Rosalinda Peligrosa of Capo Di Bernardo – u weet pas vlak voor de actie met wie u te maken krijgt – in de boeien te slaan. 

De tools waarover uw team beschikt: veertien paar handboeien, een bescheiden maar wel effectief handwapenarsenaal, uw politiebadges – u rekent op een afschrikeffect en enkele combi’s die om de hoek staan geparkeerd.

Al het spelmateriaal bestaat uit kaarten. En een statiefje om de kaart van Inspecteur Hoogstraten hemzelve – hij geeft de startspeler en de tijdelijke leider van het team aan – in te steken.

Het doel van het spel is om de bodyguards van de topcrimineel een voor een uit te schakelen, u zo een weg banend door de villa, om als ultieme kers op de taart de hoofdvogel – u mag het volgende gerust letterlijk nemen – af te schieten.

Dat doet u door de symbolen op de kaart(en) die u uitspeelt te laten corresponderen met die op de  kaarten van de bodyguards en topcrimineel, van boven naar beneden. Sommige van deze kaarten moeten in een bepaalde spelersvolgorde worden uitgespeeld om succesvol te zijn en de crimineel in kwestie moet quasi vrij liggen (geen kaarten die er gedeeltelijk op liggen en aan minstens twee kanten geen aangrenzende kaarten). Hebt u tijdens uw beurt niet het gewenste symbool op hand mag u twee andere kaarten als joker uitspelen of een kaart afleggen. Echte jokers kun u ook op hand krijgen, maar die zijn schaars.

Na het uitspelen van een kaart of kaarten trekt de betreffende speler een kaart bij van de trekstapel. Hebt u er twee als joker uitgespeeld geldt dat ook, u moet dan dus met minder kaarten verder. 

Kunt u geen kaart(en) uitspelen moet de volgende speler dat wel doen of uw inval evolueert  impact als die van een ineengezakte soufflé op oudejaarsavond.

Van zodra een crimineel is gearresteerd en na de nodige high fives werd weggeleid, is de volgende aan de beurt. Gezamenlijk wordt bepaald wie de nieuwe teamleider bij de volgende poging wordt. Eén speler krijgt ook nog een beloning, een kaart uit de aflegstapel die overeenkomt met het symbool dat op de kaart van de arrestant staat. die wordt na kort overleg uitgedeeld.

Zo speelt u lekker verder tot u al het gespuis achter de tralies hebt zitten of een arrestatie vastloopt omdat de nodige attributen niet konden worden uitgespeeld. Ik breng uw familie wel op de hoogte.

Zet op die gleufhoed want:

Inspecteur Hoogstraten Gangstervilla is een geslaagd, overzichtelijk en kortdurend coöperatief familiespel voor 2 tot 4 spelers waarin u lekker uw tanden kunt zetten. 

Het regelwerk is overzichtelijk, duidelijk en laat geen vragen open.

Het spelmateriaal, ook al bestaat het enkel uit een stapel kaarten, is van uitstekende kwaliteit. Geloof me, ik heb de laatste maanden kaarten in mijn handen gehad van gerenommeerde spellen die qua kwaliteit niet aan deze kunnen tippen. Dit spel gaat lang mee.

Uw team beschikt slechts over beperkte informatie over het geboefte dat u tegen het lijf zult lopen tijdens uw inval. U weet wel hoe sterk ze zijn – dat staat mooi aangegeven op de achterkant van de kaart –  maar niet welke van de teamattributen het meest effectief gaan zijn, en in welke hoeveelheid. U moet dus goed overleggen over wie u wil aanpakken vooraleer u de confrontatie aangaat.

U hoeft geen uitgebreide teksten op de kaarten te lezen om te weten wat ze doen.

Ondanks het beperkte aantal symbolen op de kaarten zijn er toch meerdere manieren om een crimineelkaart weg te spelen. Dat zorgt voor interessante afwegingen en de nodige tafelpraat.

Alle kaarten van het team liggen open op tafel, dat helpt bij de planning.

Door de korte speelduur en het gegenereerd speelplezier is de kans op een onmiddellijke herneming groot.

Varianten in de moeilijkheidsgraad zorgen voor voldoende afwisseling, tot op het masochistische af.

U kunt ook lekker solo aan de slag.

U trekt toch liever richting tuinhuisje want:

U doet het liever op een speelbord, met veel spelmateriaal en tonnen grondstoffen.

U houdt niet van coöperatieve spellen.

De doos, zij het sfeervol vormgegeven, kon toch een stukje kleiner. 

Het thema spreekt u niet echt aan.

Dominique

Score op de Plak-o-Meter: 7,23