Escape from 100 Million B.C.

Tja, daar zit u dan. Samen met een gekke professor en nog enkele andere idioten, gestrand op de top van een vulkaan in het verkeerde tijdperk. U had beter moeten weten toen u besloot mee in het experiment te stappen. 

Tijdreizen oké, maar dan wel met betrouwbaar materiaal zoals u werd beloofd. Niet met een machine die haar eerste landing in een ander tijdsgewricht amper heeft overleefd. Meer nog, bij de landing zijn enkele essentiële onderdelen losgekomen en die liggen nu verspreid in het landschap, samen met het gros aan materiaal en wapens dat u voor alle zekerheid hebt meegenomen. Dat landschap bestaat uit vlaktes, moerassen, watergebieden, bergen en bossen (jungle). Mooi om door te wandelen, maar als uw oren u niet bedriegen hebt u zonet enkele verontrustende geluiden waargenomen die het ergste doen vermoeden. Dat de voortbrengers van die geluiden ook door die mooie natuur wandelen bijvoorbeeld.

De laatste meterstand die u voor de crash opnam toonde 100 miljoen voor Christus.

Inderdaad.

Soit, u moet naar buiten. U moet de losgerukte onderdelen van de tijdmachine recupereren zodat die professor van hierboven een en ander kan herstellen. Hij gaat trouwens niet mee naar buiten, die gek. Hij blijft lekker zitten in zijn machine. Om de expeditieleden via hun ‘noodgeval teleport armband’ terug te flitsen indien het fout gaat. In dat fout gaan zit het concept ‘zwaargewond’ begrepen. Onder andere.

Gelukkig moet u niet alleen de hort op. Er zijn nog mede-expeditieleden die samen met u het gebied willen verkennen. Maar of die een grote hulp zijn is zeer de vraag. De geldschieter is mee, maar die heeft nog nooit een grasspriet van dichtbij gezien, tenzij op het golfterrein. De botanist houdt de boel alleen maar op omdat hij onderweg elk bloemetje van nabij wil bestuderen, de paleontoloog is alleen geïnteresseerd in de levende fossielen die deze wereld bevolken en probeert op alle mogelijke manieren hun aandacht te trekken, de onderzoeksassistente heeft meer aandacht voor haar make-up dan voor de zoektocht naar het olifantengeweer dat tijdens de crash verloren is gegaan en de journalist tenslotte houdt zich enkel en alleen bezig met het stellen van zeer kritische vragen.

En alsof dat nog niet genoeg is hebt u door ‘het experiment’ enkele tijdportalen geopend waardoor plots mensen, en een occasioneel dier of voorwerp, uit andere tijdzones de omgeving beginnen te bevolken. Dat zorgt voor paradoxen in de tijdlijn, en die zijn uw grootste vijand. Deze ‘pop-uppers moeten zo snel mogelijk het portaal weer in waaruit ze tevoorschijn zijn gekomen. Anders zijn de gevolgen voor de toekomst, inclusief uzelf, niet te overzien.

Twee opdrachten dus: de tijdmachine herstellen en de tijdparadoxen repareren door ongewenste tijdreizigers weer naar hun natuurlijke habitat te sturen. 

En zeggen dat u nu met een tasje koffie thuis voor de buis had kunnen liggen.

Dat, medespeler, is de premisse van Escape from 100 Million B.C., een coöperatief spel voor 1 tot 6 spelers.

En het is ook een van de leukste spellen die ik de afgelopen jaren heb gespeeld.

Laat die flashback maar komen want:

U bent een geboren avonturier. Onbekende gebieden exploreren en van de ene verrassing in de andere tuimelen is echt uw ding.

Het thema, tijdreizen en welke gigantische problemen dat kan opleveren, zit prachtig verweven in de spelmechanismen.

U houdt van dobbelen.

U legt graag tegels.

U houdt van bordspellen waarin het onheil van bij het startschot alle richtingen uit deint.

Elke spelsessie zal u doen kirren van genot. Dat genot vloeit voort uit het spelen zelf, maar niet minder uit het nagesprek dat u na afloop met uw medespelers voert. En dat verhaal zal nooit hetzelfde zijn. Wat bijvoorbeeld te denken van uw eerste ontmoeting met Socrates, die u wanhopig weer naar het tijdportaal probeert te brengen van waaruit hij tevoorschijn is gekomen – de man zelf is absoluut niet gehaast – en dat moment waarop u samen met hem tegen een T. Rex oploopt? Of hoe u zich plots realiseert dat de wikkel van het reepje Snickers die u hebt laten vallen tijdens uw zoektocht naar de tijdmachine-onderdelen een onherstelbare paradox heeft veroorzaakt omdat u verzuimd hebt hem weer op te rapen? En dat dit besef u pas overvalt op het moment dat de professor de startknop richting home sweet home al heeft ingedrukt? En dat het indrukken van die startknop altijd een risico inhoudt omdat u geen duidelijk zicht hebt op welk gereedschap u bij het vertrek hebt achtergelaten?

U bent graag in de weer met niet alledaagse wapens en gebruiksvoorwerpen. Beschermingskledij van carbon? Check! Een denkhelm? Check! Een slaapstraal-wapen? Check! Een nano-printer? Check! Een wachtpost robot beta? Check! Een sensorbril? Check! een herstelarmband? Check!

U maakt graag praatjes met de groten der aarde. Socrates heb ik al vernoemd, maar als u geluk hebt – of ongeluk, het is maar hoe u het vanuit de spelcontext bekijkt – loopt u ook John F. Kennedy tegen het lijf, of Friedrich Nietzsche, of Einstein (die eigenlijk alleen geïnteresseerd is in uw machine, niet in een terugkeer naar zijn eigen tijd), of een banale Romeinse legionair. Of – minder leuk – een mammoet. Niet zomaar iets dat u aan een leiband richting tijdportaal loodst. Gelukkig kunnen ze u van dienst zijn als u samen met hen optrekt. Teddy Roosevelt bijvoorbeeld zorgt ervoor dat u geen tijdparadox veroorzaakt als u een dino omlegt.

Die dino’s! Uw omgeving zit er vol mee: waterdino’s, vlaktedino’s, jungledino’s, vliegende dino’s, ze zitten overal. En aangezien u moet exploreren om de onderdelen van uw tijdmachine terug te vinden komt u ze dus tegen. Legt u ze om veroorzaakt u een tijdparadox. U probeert ze dus te ontwijken door snel weg te rennen of, beter nog, ze te raken in een niet vitaal lichaamsonderdeel. In het eerste geval blijven ze rondscharrelen in de omgeving, onvoorspelbaar rondtrekkend tijdens de bewegingsfase en u hinderend bij de uitvoering van uw taak. In het tweede geval trekken ze zich lichtgewond terug in de luwte en hebt u er alvast een tijdje geen last van. Zijn de planteneters nog min of meer hanteerbaar, met de nadruk toch lichtjes op min, de vleeseters zijn een ander paar mouwen. Voor één dinosaurus moet u extra opletten, en het is niet de T. Rex. Neen, de onverlaat draagt de naam Allosaurus. Als die ten tonele verschijnt gaan tegelijk alle alarmbellen af en moet u alles laten liggen waar u mee bezig bent, want als u dit doetje zijn gang laat gaan is het gelijk dag zeggen met het handje. Waarom moet u zelf maar ontdekken. Probeer ook te voorkomen dat u op dino-eieren trapt, want dan veroorzaakt u gegarandeerd een tijdparadox. 

Het worstelen met de paradox meter is heerlijk. U gaat de meterstand voortdurend scannen, bewust en onbewust, want u moet de paradoxen onder controle houden. Teveel paradox en kunt het vergeten, samen met de rest van de wereld en mogelijk het hele universum. Een dino omgelegd? Meter omhoog, openstaande tijdportalen? Meter omhoog! Per ongeluk op een dino-ei getrapt? Meter omhoog! Papiertje op de grond gegooid en vergeten weer op te rapen? Meter omhoog! Een mug doodgemept? Meter omhoog! Gebruik gemaakt van uw teleport apparaat omdat u zwaargewond was of ingesloten door dino’s? Meter omhoog! Met dit laatste moet u oppassen want gebruik maken van dit handige transportmiddel, zeg maar levensredder, tussen u en de restanten van de tijdmachine doet de paradox meter bijna tilt slaan. 

De A.I. van het spel werkt u lekker tegen, en dat gebeurt op een elegante en ingenieuze manier.

U bent gefascineerd door circusartiesten die wanhopig een hele hoop porseleinen borden op een stokje draaiende proberen te houden. Dat is het gevoel dat dit spel u geeft. Er gebeurt zoveel, en zoveel onverwachts, dat uw probleemoplossende capaciteiten zwaar op de proef worden gesteld.

U houdt van een spannend eindspel. U moet, als u het lang voordien al niet helemaal hebt verknoeid, goed timen wanneer de startknop die uw terugkeer naar huis inluidt wordt ingedrukt. Uiteraard na geverifieerd te hebben of alle manschappen aan boord zijn. En dan maar hopen dat de paradoxen die u hebt verzuimd te repareren (niet gesloten portalen en materiaal dat u niet hebt teruggevonden tijdens uw zoektocht) u niet de das omdoen. Hoe u het ook draait of keert, er blijft altijd die onzekerheid.

U houdt van intense en uitbundige tafelpraat en memorabele speelmomenten.

U houdt van keuzestress. Denk aan dat spreekwoord over pest en cholera.

Escape from 100 Million B.C. is erg leuk solo, zonder ook maar één enkele toegeving te moeten doen aan de spelregels.

Escape from 100 Million B.C. is instelbaar qua moeilijkheidsgraad.

Geef u maar de hedendaagse sleur want:

U houdt niet van dobbelen.

U wil weten wat u de volgende speelbeurt mag verwachten.

U bouwt bouwt liever iets op in plaats van iets te herstellen.

U hebt totaal niets met tijdreizen.

U hebt weinig of geen fantasie.

U wacht niet graag op uw beurt.

U hebt een tafel nodig met meer dan gemiddelde afmetingen.

Dominique

Escape from 100 Million B.C.

IDW Games (2017)

Kevin Wilson

1 tot 6 spelers vanaf 13 jaar

90 minuten

 

Score op de Plak-o-Meter: 8,11