Pairs

Herinnert u zich nog dat we ons een tiental dagen in een niet nader genoemde pub bevonden, in het gezelschap van het heerlijke tweepersoons dobbelspelletje Cock & Bull?

Wel, ook de kaartspelliefhebbers kunnen nu het café in. En u kunt met een lekker groepje, want dit kan met z’n achten.

Als het spelletje ‘Pairs’ er wordt aangeboden tenminste. Of als u het zelf meeneemt, want het past perfect in eender welke binnenzak.

Pairs bestaat uit een stapel flora gelieerde kaarten – denk aan kersen, peren, pepers, perziken, citroenen, uien, druiven, paddenstoelen, pompoenen en bosbessen. Het zijn er 55 in totaal en elke kaart heeft een getalwaarde die overeenkomt met het aantal keren dat die soort in de stapel voorkomt. Uien hebben bijvoorbeeld waarde 10 en zitten er dan ook 10 keer in. De – in dit spel erg geliefde, waarom wordt later duidelijk – peer heeft waarde 1, want ze komt maar één keer in de stapel voor.

Doel van het spel: niet verliezen.

Dit spel kent immers geen winnaars, alleen een verliezer.

Met deze wetenschap gaat u aan de slag.

Aan de slag gaan betekent de stapel schudden, 5 willekeurige kaarten verwijderen en voor iedere speler een kaart openleggen. De resterende kaarten vormen de trekstapel.

Wie aan de beurt is heeft de keuze een kaart van de trekstapel te trekken, een ‘hit genoemd’ of ‘folden’. Folden houdt in dat u een openliggende kaart – de laagste – bij een andere speler weghaalt en deze in uw scorestapel legt. Voor u in euforie uitbarst: uw scorestapel bestaat alleen uit strafpunten.

Zodra er iemand ‘fold’ worden de openliggende kaarten van alle spelers op de aflegstapel gelegd en krijgt iedereen weer een open kaart van de trekstapel. Waarna het spel wordt verdergezet.

Kiest u ervoor te ‘hitten’ moet u een kaart van de trekstapel nemen. Hebt u op dat moment reeds een kaart met hetzelfde getal voor u open liggen hebt u pech. Een van die kaarten verdwijnt onmiddellijk naar uw scorestapel en het ritueel van hierboven – alle kaarten worden afgelegd en iedereen krijgt weer een open exemplaar – herhaalt zich.

Dat gaat zo lekker door tot een speler een bepaald aantal strafpunten heeft verzameld. Zit u bijvoorbeeld met z’n vieren aan de cafétafel zijn er dat 16.

U hebt al lang begrepen dat een 10 voor uw neusje vrij risicovol is als u ervoor kiest om een kaart bij te trekken. Maar u begrijpt ook dat u door het trekken van een andere kaart uw medespelers zwaar onder druk kunt zetten. Dat zijn de dilemma’s waarvoor u hier wordt geplaatst.

En aangezien er geen winnaars zijn maar slechts één verliezer, een eindresultaat dat u absoluut wil vermijden als u niet wil afgaan in uw stamcafé – zult u toch af en toe het risico moeten aangaan.

Pairs slaagt waar het in wil slagen: snel, licht en makkelijk verteerbaar kaartplezier aanleveren. Zelfs als u zwaar dronken bent kunt u de regels nog makkelijk de baas. Meerdere rondjes na elkaar zijn eerder regel dan uitzondering en het feit dat er bij elke sessie – en elke keer dat de trekstapel opnieuw moet worden geschud – 5 kaarten uit de stapel worden gehaald plaatst de notoire kaartentellers gelijk voor een probleem. Een probleem dat alleen maar in uw voordeel kan spelen.

Een interessante ‘doorspelen’ variant zorgt ervoor dat alleen de actieve speler kaarten moet afleggen als hij ‘fold’ of ongelukkig ‘hit’. Dat speelt iets vlotter maar is niet echt een must. Beide spel modi spelen immers lekker weg.

In de handel vindt u trouwens meerdere thema’s op het schap. Piraten, gekke professoren, goblins, noem maar op. Het spel blijft wel hetzelfde, alleen de tekeningetjes zijn anders.

Zit u vaak op café en wil u zelfs in een vergevorderde staat van dronkenschap nog kunnen meedingen naar de titel van ‘niet verliezer’ mag u gerust toeslaan.

Dominique

 

Pairs

Cheapass Games (2014)

James Ernest / Paul Peterson

2 tot 8 spelers (geen opgegeven minimumleeftijd)

15 minuten