Een gouden raad, medespeler: speel vanaf nu alsof uw leven ervan afhangt.

Want hoe lang kunnen we nog?

Syrië, Oekraïne, Gaza, Afghanistan, IS, klimaatopwarming, illegale boskap, plasticvervuiling, overbevissing, uitstervende diersoorten, rassenrellen, terreuraanslagen, zinloos geweld en ga zo maar door.

Wij zijn echt een voorbeeldplek in het universum.

En tot overmaat van ramp wordt Zwarte Piet uit ons cultuurpatrimonium verbannen en worden Sinterklaasliedjes door een inderhaast opgerichte censuurcommissie vakkundig door de mangel gehaald. De roe en de knecht moeten weg, en ook de zak wordt uit de liederen geschreven. Waarmee moet de goedheilig man nu het dak op? Een winkelkarretje?

We moeten het onder ogen zien, medespeler, ons einde nadert.

Ik raad u dan ook ten zeerste aan al uw spaargeld van de rekening te halen en dit integraal op Spiel 2014 uit te geven. Dit is mogelijk uw laatste kans en, geef toe, u hebt altijd al eens helemaal willen losgehen. Volgend jaar rond deze tijd ligt u immers ergens te lande met ebola in quarantaine. Een grote stapel spellen gaat dan zeer van pas komen tussen het, al dan niet gecontroleerd, lozen van uw lichaamsvochten door.

Het bovenstaande indachtig hieronder mijn jaarlijkse – ik geef het maar gelijk toe – niet helemaal waterdichte (Carnival Zombie zit nog te vers in het geheugen) aanbevelingslijst. Weet wel dat ik ondertussen al juridisch ingedekt ben en dat ik zwaar ga inzetten op procedurefouten bij het indienen van uw verzoekschrift tot vervolging. Daarvoor heb ik dan weer een deel van mijn spaargeld opzij gezet.

Om het u gemakkelijk te maken hanteer ik een alfabetische volgorde en beperk ik me dit jaar uitsluitend tot wat ik vind dat de moeite waard is, hetzij om te kopen, hetzij om minstens een nieuwsgierige blik te gunnen. 

Gehen wir los!

27th Passenger: A Hunt On Rails (Purple Games)

U bent een huurmoordenaar en u speelt graag spelletjes. Niks leukers dan met enkele gelijkgezinden de trein te nemen en elkaar voor een vooraf afgesproken afstapplaats om zeep te helpen. De langstlevende wint.

U zit wel met een probleem want er zitten ook neutrale passagiers op de trein en er zijn er enkele die zich wel heel verdacht gedragen. Legt u echter een neutrale reiziger om ligt u er ook uit. Oppassen en geen voorbarige conclusies trekken is dus de boodschap.

Daarbovenop zit u met het probleem dat er bij elke halte weer passagiers op- en afstappen en dat er zich ook nog onvoorziene gebeurtenissen voordoen, getriggerd door het station waarin u zich op dat moment bevindt.

U zolang mogelijk gedeisd houden terwijl u zelf zoveel mogelijk schillen van de ajuinen die uw tegenspelers uiteindelijk toch zijn probeert af te pellen. Dat is de sleutel van een overwinning in ‘The 27st Passenger.

7 Steps (Kosmos)

Abstracte spellen, ze laten me meestal koud. Siberisch koud zelfs. Ik kreeg het echter aangenaam warm van 7 Steps, een erg tactisch en mooi vormgegeven torenspel met gekleurde schijven.

Uit de titel kunt u al opmaken dat het getal zeven hier een prominente rol speelt. Meer zelfs, u gaat na afloop het getal zeven niet meer kunnen zien of horen.

Edoch, ik heb het ondertussen al een zevental keer op tafel gelegd en ik kan niet anders dan een aanbevelingsbrief uitschrijven. U kunt lekker scoren na elke beurt, profiteren van de voorzetjes van uw tegenspelers, heerlijk grabbelen in de van 140 houten schijven voorziene stoffen buidel en leuk verstoppertje spelen achter uw zichtscherm. Daarbovenop is 7 Steps  goed speelbaar met elk opgegeven spelersaantal. En goed nadenken moet u ook wil u kans maken op de overwinning.

Kiesling en Staupe zijn namen die de doos sieren. Dat alleen al zou een reden moeten zijn om even proef te spelen.

Abyss (Asmodee)

Een familiale aanrader, al mochten de alliantiekaarten groter en duidelijker zijn.

U gaat zich echter geen buil vallen aan de speltechnische omzetting, die meer dan voldoende uitdaging biedt om er eens lekker voor te gaan zitten.

Zorg er wel voor dat u tijdens het spelen niet gehypnotiseerd wordt door uw pareltjes. Er gaan verhalen over spelers die alles om hen heen vergaten en rare dingen gingen doen door de combinatie parels-recipiënt. Ik zou hierover verder kunnen uitweiden maar ik laat u liever zelf ontdekken wat er juist aan de hand is. 

Het voordeel van Spiel is dat u mogelijk het mooiste doosdeksel zelf kunt uitkiezen. Dat is lekker meegenomen.

Airborne Commander (StrataMax Games)

Het verdient aanbeveling aan de stand van StrataMax Games op de loer te gaan liggen om te jagen op een niet afgehaald voorbestel-exemplaar.

Een intrigerende en uitdagende solo deckbuilder hebben we hier, met weliswaar een thema dat zeker niet iedereen zal aanspreken – de landing in Normandië en wat direct daarna kwam –  maar met een speltechnische omzetting die zeker uw aandacht verdient.

Assault on Doomrock (Beautiful Disaster Games)

Bent u een veeleisende coöperatieve veelspeler en kickt u op kaartspellen, uitdaging, humor en een hoge moeilijkheidsgraad kunt u hier niet omheen.

Wil u aan de slag met een barbaar met een stinkende adem, een gefrustreerde tovenaar of een ongeduldige elf komt u hier trouwens ook ruimschoots aan uw trekken.

Trek wel een kleine twee uur uit voor uw queeste – u moet drie bossmonsters overwinnen vooraleer u weer de kroeg in kunt – en reken op niet te veel speltechnisch medelijden. De humor dient hier blijkbaar enkel en alleen om uw nederlaag draaglijker te maken.

Veel exemplaren gaan er ook niet te vinden zijn op Spiel. Er snel bij zijn is dus de boodschap.

Black Fleet (Space Cowboys)

Eindelijk een draaglijk, op het ‘Take That!’ mechanisme gebaseerd, bordspel.

Bloedmooi, snel uitgelegd en met een interessant en toch niet te taxerend spelverloop. Families die de piraterij in willen mogen zich aangesproken voelen.

Colors of Kasane (Japon Brand / Ouyuaan)

Dat we ondertussen allemaal zijn gaan kwijlen van de Oosterse spelfilosofie is in datzelfde Oosten niet ongemerkt voorbijgegaan. Zet u dus maar schrap op een groeiend aanbod vanuit dat deel van de wereld.

Colors of Kasane vraagt van u niet meer dan dat u prachtige kimono’s creëert, daarbij gebruik makend van een gefixeerde kaarthand. U mag uw kaarten dus niet herschikken en u moet van elke beurt maar het beste zien te maken. Gelukkig kunt u op verschillende manieren scoren, de ene al wat interessanter dan de andere natuurlijk, en kampen uw tegenspelers met net hetzelfde probleem.

Twaalf rondes de tijd krijgt u om uw creaties, en vooral uw veelzijdigheid en scheppend aanpassingsvermogen, te tonen aan de wereld.

Mooi verpakt en zowel visueel als wat speelplezier betreft een hebbeding voor de verwende kaartspeler.

Darkness Comes: The Board Game (Kuznia Gier)

De setting: een spookhuis waaruit u met uw familie probeert te ontsnappen. U werkt dus samen en speelt, in het begin althans, niet tegen elkaar. U zou wel gek zijn.

Wat ons brengt op een belangrijk concept in dit spel: de status van uw mentale gezondheid. Die heeft immers een nogal bepalende invloed op uw slaagkansen.

Een steeds wijzigend speloppervlak – het gaat hier tenslotte om een spookhuis -, plots dichtslaande deuren, tijdsgebrek, familieleden die verdwijnen op groepsfoto’s, ome Jaap die plots wel zeer bizar bedrag begint te vertonen (zijn plotse bijlfixatie roept ernstige vragen op) en regelrechte overlopers naar wat u vanuit gene zijde bedreigt zijn maar een paar hindernissen waarmee u hier moet afrekenen.

Dat er Dixit-achtige speltechnische handelingen plaatsvinden zal velen onder ons ook al aan het kwijlen zetten.

Deus (Pearl Games)

Als er één stand is waarnaar de veeleisende veelspeler zich moet begeven op Spiel is het die van Pearl Games. Om aldaar aangekomen Deus op te pikken.

Deus is een kaartgestuurd opbouwspel waarin u uw beschaving op de kaart zet. De kaart in kwestie kenmerkt zich vooral door plaatsgebrek. Vooral door toedoen van uw tegenspelers, die blijkbaar ook wat op de kaart te zetten hebben.   

Bouwen doet u middels het uitspelen van kaarten boven uw hoogstpersoonlijke spelbordje, waarna u de kaarten van dezelfde kleur in dit chronologisch opgebouwde rijtje ook nog eens kunt activeren. Interessant. U kunt uw uitgespeeld kaarten later ook offeren aan de goden, in ruil voor extra voordeeltjes. Bidden loonde nog in die tijd.

Als alle barbaarse nederzettingen zijn omsingeld of als alle tempels zijn gebouwd wordt het speleinde, en de onvermijdelijke eindtelling, ingeluid.

Bespeur ik daar Kashgar invloeden, een mijner lievelingetjes? Toch maar even langsgaan bij Pearl Games.

Dice Brewing (Board&Dice)

Al dobbelend bierbrouwen. Het intrigeert. De voorbestellingen uit België, het bierland bij uitstek, zijn uiteraard niet bij te houden.

Ik ga dit zeker eens bekijken maar ik vrees dat dit het dobbelspel dat gebaseerd is op die andere populaire drank ‘VivaJava: The Coffee Game: The Dice Game’ niet van zijn toren kan stoten. Dat komt door het feit dat in Dice Brewing banale zeszijdige dobbelstenen worden gebruikt die mits het inzetten van actiekaarten naar believen kunnen worden gemodificeerd (niet bepaald opwindend), terwijl u in VivaJava toch met speciale dobbelstenen en specifieke onderzoeksprojecten aan de slag mag. VivaJava heeft dan ook nog eens zijn heerlijke moduleerbaarheid mee, die standaard in de doos zit en waardoor geen enkel spel hetzelfde aanvoelt.

Dicke Dämonen (Edition Erlkönig)

Als u aan den lijve wil ondervinden hoe leuk spellen kunnen zijn met slechts enkele gekleurde touwtjes en pionnetjes als basismateriaal moet u dit eens op tafel leggen. U gaat niet weten wat u overkomt.

Het origineel verscheen al in 2004 en heeft sindsdien mijn spellenkast nooit meer verlaten. Dat zegt meer dan genoeg want is er is door de band wel wat verloop waar te nemen in dat meubelstuk.

DD doet leuke dingen met meerderheden, kleuren, afbakening van gebieden, strategische plaatsing en wedconcepten.

Kom achteraf niet klagen dat u het niet wist.

First to Fight (Fabryka Gier Historycznych / Fundacja Niepodieglosci)

Laat de amper uitspreekbare namen van de uitgevers u vooral niet weerhouden hier een blik op te werpen.

Ik weet niet waarom, medespeler, maar dit spel intrigeert mij.

We duiken, na Airborne Commander, opnieuw W.O. II in. Poolse commandanten zijn we hier die, verspreid over Europees oorlogsgebied geheime missies moeten volbrengen. Missies die van een deadline – sorry voor de woordkeuze – zijn voorzien.

U jongleert hier niet met tanks, vliegtuigen, infanterie en andere eenheden (al spelen ze wel een rol) maar met kaarten van de hoger genoemde commandanten die aan de oorlogsgebieden worden toegewezen om daar bij te dragen aan de uiteindelijke overwinning van de geallieerden.

Interessant is ook de Puerto Rico-iaanse rolkeuze die u tijdens uw beurt moet maken.

Succesvolle missies leveren punten op en in mei 1945 word er definitief afgerekend.

De kaarten zijn ronduit prachtig geïllustreerd en het overzichtelijke, maar op het eerste gezicht erg uitdagende spelverloop hebben mij overtuigd om toch maar eens langs te lopen aan de stand van de moeilijk uitspreekbare namen van hierboven.

Five Tribes (Days of Wonder)

Five Tribes, door onze reguliere spelgroep liefkozend Fieve Triebes genoemd, mag eigenlijk niet in uw verzameling ontbreken.

De positieve ervaring kan wel volledig teniet worden gedaan door AP-gevoelige spelers, maar die filtert u er vooraf gewoon even uit. Op een aangenaam tempo spelen is immers dé voorwaarde om hiervan intens genieten.

De eenvoudige spelregels, de myriade aan mogelijkheden (zeker in de beginfase), de -tig manieren om te scoren, het prachtige spelmateriaal en de extreem spannende eindtelling die pas na het laatste scoringselement zijn geheimen prijsgeeft zijn de bouwstenen die mij helemaal voor dit spel hebben doen vallen.

Grand Slam (Korea Boardgames co., Ltd.)

Minder leuk met z’n tweeën, maar als u kiest voor het dubbelspel wordt u hier getrakteerd op een aangename sportieve avond aan uw keukentafel. Boordevol interactie – de high fives zijn gewoon niet te tellen – en een verrassend leuke en geloofwaardige speltechnische omzetting zijn de aces waarmee dit kaartspelletje uitpakt.

Lees mijn uitgebreide bespreking elders op deze blog.

Imperial Settlers (Portal Games)

Naar verluidt een van de hebbedingen van de beurs, dus een omweg waard.

Toch heb ik enkele bedenkingen.

Het superkleine lettertype heeft al menig speler vroegtijdig naar de leesbril doen grijpen, en er gaan geruchten over balansproblemen. Dit zijn op zich nog niet echt onoverkomelijke hindernissen, als het speelplezier maar voldoende tegengewicht biedt.

Het sneeuwbaleffect baart me echter grotere zorgen. De rijken worden immers rijker (meer acties) en de armen, al worden ze niet echt armer, blijven in het beste geval ter plaatse trappelen. Dat geeft als resultaat dat de eindwinnaar langer dan gewenst voor het einde gekend is en daar gruw ik van.

Proefspelen dus.

Knightmare Chess: Third Edition (Steve Jackson Games)

Speelt u regelmatig schaak maar zoekt u wat afwisseling is dit waarschijnlijk de richting die u uit moet. Mogelijk keert u na een eerste kennismaking ook nooit op uw stappen weer.

Knightmare Chess blijft het basisconcept van schaak trouw maar kruidt het met een stapel actiekaarten die van elke standaardopening al meteen een risicovolle onderneming maakt. Risicovol mag u hier ook omschrijven als gewoon leuk.

Uw tegenspeler die een onverklaarbare, en op het eerste gezicht erg kwetsbare, zet doet? Wees maar zeker dat de snoodaard iets irritants aan het voorbereiden is.

Ik schaak nog, maar al jaren niet meer zonder.

Lap Dance (Artipia Games)

Nu al intens door de mangel gehaald door het preutse spellengilde – die er verder geen probleem mee heeft helemaal op te gaan in Memoir ’44 – omwille van de weinig verhulde deernen op het al even schaarse beschikbare beeldmateriaal. Dat alleen zou al reden moeten zijn om dit kaartspel aan een nader onderzoek te onderwerpen.

Een stripclub runnen, dat doet u hier. Dat betekent dat u ze moet volproppen met sexy dansers en danseressen, hectoliters alcoholhoudende vloeistoffen en decadente luxe.

Nog steeds weten we echter weinig hierover, wat de nieuwsgierigheid uiteraard alleen maar aanwakkert. Of die nieuwsgierigheid ook zal leiden tot een bevredigende aankoop valt echter nog te bezien.

Artipia Games neemt hiermee een groot risico, want de aandacht voor dit spel zou de belangstelling voor hun andere spellen wel eens zwaar kunnen overschaduwen.

Legendary Encounters: An Alien Deck Building Game (Upper Deck Entertainment)

De doos is zwaar en heeft een onhandig formaat om mee rond te sleuren, maar als u daar niet tegenop ziet loont het zeer de moeite dit spel in te slaan.

In tegenstelling tot zijn Marvel voorzaat zult u in deze, op de vier Alien films gebaseerde, coöperatieve variant wel regelmatig om uw moesje roepen. Zeker wanneer u met een facehugger wordt geconfronteerd die u diep in de ogen, of beter, uw keelgat kijkt. Uw linkerbuur aan tafel zal nooit meer uw smekende blik vergeten wanneer dat gebeurt, want hij vormt dan mogelijk nog uw enige redding. En dat is niet eenvoudig op te brengen als hij weet dat u hem tijdens een Five Tribes sessie eerder op de avond behoorlijk dwars hebt gezeten.

Puur coöperatief te spelen, maar van voldoende varianten voorzien om ook de semi-coöperatieve speler ter wille te zijn.

Neem het van mij aan: een heerlijk spel.

Nations: The Dice Game (Lautapelit.fi)

Finland, medespeler, is meer en meer the place to be, het hoge aantal zelfmoorden daargelaten.

Ik maakte dit jaar kennis met het voortreffelijke Fuba en ‘Nations: The Dice Game’ zou wel eens de volgende parel aan de Finse spellenkroon kunnen worden.

Civilisatiespellen, ze duren me te lang en ze zijn te friemelig.

‘Nations: The Dice Game’ klaart de klus echter in een uurtje, waarna u toch het gevoel hebt een hele beschaving naar de absolute wereldtop te hebben geleid. Uiteraard zit alles wat een goed beschavingspeil nodig heeft erin: economische groei, culturele verrijking, militaire druk, bouwen, kopen, voedselschaarste en wonderen.

Ninja Taisen (Penta Merone / Table Cross)

Koppeltjes worden echt wel verwend op Spiel 2014.

Een Ninja duel gebaseerd op het steen, papier, schaar principe.  Alleen ziet u hier de steen, het papier en de schaar al gelijk liggen.

U dobbelt, u beweegt en u vecht, daar komt het zo’n beetje op neer. De dobbelworp bepaalt uw bewegingssnelheid en daarmee gelijk ook uw actieradius. Het doel is als eerste het dorp van uw tegenstander te bereiken of, als dat niet lukt, al diens vechtersbaasjes uit te schakelen.

Een niet onaanzienlijke geluksfactor wordt hier aangeleverd, maar getuigenissen spreken van een verslavingsfactor die ongekende hoogten bereikt als u zich hier niet tijdig van kunt losrukken.

Een gewaarschuwde Spielganger is er twee waard. Dat komt goed uit, want dat is net het aantal spelers dat u nodig hebt om hiermee aan de slag te gaan.

Pandemic: The Cure (Z-Man Games)

Het moet zijn dat het ebola-virus Matt Leacock goed gezind is. ‘Pandemic: The Cure’, de dobbelvariant van grote broer, kon immers op geen beter moment op de markt worden gebracht.

Er gaan zelfs geruchten dat de dobbelversie uitdagender is dan de bordspelmama. En dat u tijdens uw beurt tot in het oneindige kunt blijven herdobbelen is ook een intrigerend gegeven.

Hebt u er trouwens al eens goed over nagedacht wat er zou gebeuren als er slechts één eboladrager op Spiel zou rondwaren? Ik wel, en het is geen aangenaam vooruitzicht.

Soit, ‘Pandemic: The Cure’ is een blik meer dan waard.

Pints of Blood (Huch! & friends)

Uw bruine kroeg beschermen tegen hordes wel heel erg opdringerige en vooral agressieve zombies. Redding is naar verluidt onderweg, op wielen meerbepaald, maar tot dan is het dweilen met de kraan open.

Meer zelfs, er gaan geruchten over onvoldoende zitplaatsen in het reddingsvoertuig, waardoor uw samenwerkingsverband met uw medespelers wel heel erg zwaar onder druk komt te staan. En u weet nu al dat u niet tegen dat soort druk bent bestand.

Eén overlevende is voldoende om het spel te winnen. Dat u dat zult zijn staat uiteraard buiten kijf. 

Progress: Evolution of Technology (NSKN Games)

Als er één beschavingsspel waarvoor u moet gaan op Spiel, is het waarschijnlijk dit.

Zich louter fixerend op de zogenaamde tech tree, de kern van de zaak dus, wordt u hier echt wel lekker verwend. Dit is immers ook een kruising tussen 7 Wonders, San Juan, Through The Ages en Glory to Rome.

Bent u er weer?

Snelle beurtwisselingen, uitdagende beslissingsmomenten, een duidelijke iconografie, en een taalonafhankelijke benadering zijn toch troeven die kunnen tellen. Alleen de speelduur – 90 minuten is toch wel lang voor een kaartspel – zou wat tegen kunnen werken.

Toch een bezoekje waard me dunkt, de stand van NSKN Games.

Rolling Japan (Japon Brand / Okazu Brand)

Of we gaan rocken weet ik niet, maar rollen gaan we in elk geval.

Deze abstracte dobbelaar waarbij u deelgebieden van Japan met elkaar verbindt vertoont nogal wat gelijkenissen met het voortreffelijke Qwixx, al dobbelt u hier slechts met twee gekleurde dobbelstenen die u uit een buideltje trekt. Het resultaat is toepasbaar voor elke speler en het is zaak de cijfers van het resultaat strategisch op uw landkaart van Japan in te vullen, rekening houdend met het optimaliseren van uw mogelijkheden in latere beurten. De balpennen worden meegeleverd.

Leuk: u kunt met z’n 99 aan tafel. Handig op familiefeestjes of andere partijen. U gaat dan wel extra balpennen moeten voorzien.

Wie op het einde het minste onverbonden gebieden op zijn kaartje heeft, mooi opgevuld door de letter X, wint dit alleraardigste dobbelspelletje.

Samurai Spirit (Funforge)

Coöperativiteit, karakters met speciale eigenschappen, spannend, hondsmoeilijk, overzichtelijk, makkelijk transporteerbaar en begrijpelijk voor de gemiddelde niet-speler. Samurai Spirit heeft het allemaal.

ik vraag me wel af in hoeverre dit kan concurreren met het heerlijke ‘Say Bye to the Villains’, dat een gelijkaardig thema aansnijdt en qua speelplezier m.i.  moeilijk overtroffen kan worden.

We zullen er op ‘De Tafel Plakt!’ in elk geval een vergelijkende studie aan wijden.

San Juan (Alea – Ravensburger)

Het beste spel aller tijden krijgt een verjaardagseditie. U begrijpt dat dit de eerste doos is waarnaar ik in Essen op zoek ga.

De eerder verschenen uitbreiding, de gebouwen althans, worden hier lekker meegeleverd. En een extraatje, de hut, die op het eerste gezicht geen spectaculaire meerwaarde biedt. Ervaring heeft me echter geleerd dat elk gebouw in San Juan op het juiste moment van onschatbare waarde kan zijn. U hoort mij dus niet klagen. 

Spyfall (Hobby World)

U uit een schijnaar hopeloze situatie lullen, dat is wat hier van u wordt verwacht.

3 tot 8 spelers schuiven hier aan en die krijgen, eentje uitgezonderd, dezelfde locatiekaart in handen, die ze geheim houden. De hoger genoemde uitzondering krijgt geen locatiekaart, maar heel toepasselijk een spionkaart op hand.

Daarna begint het ‘Vodka Martini, shaken not stirred – kransje’, waarbij elke speler een vraag aan een andere speler mag stellen. Uit het antwoord op deze vraag probeert men de spion uiteindelijk te lokaliseren.

Problematisch voor de spion is dat hij niet weet welke de locatie is waar de andere spelers zich bevinden, al kan hij er in de loop van het kortdurende spelletje – in een kwartier bent u klaar – wel achterkomen door goed te luisteren. En zich uit elke netelige situatie te lullen. 

U, de sociale veelspeler, kunt zich nu al een duidelijk beeld vormen van wat er zich aan tafel zoal gaat afspelen. En u gaat iedereen de loef afsteken.

Star Realms (White Wizard Games)

Wat mij betreft nu al het kaartspel van het jaar, en het is mogelijk ook de beste deckbuilder aller tijden.

Ik waarschuw u nu al. Dit spel heeft een zodanig verslavend karakter dat dit, net als bij sigaretten, zou moeten vermeld worden op het doosje.

Veel spel voor weinig geld krijgt u hier , makkelijk transporteerbaar en door de varianten steeds weer anders.

U mag dit echt niet laten liggen, temeer omdat elke nieuwe oplage onmiddellijk als sneeuw voor de zon verdwijnt. Neem zeker enkele doosjes mee, voor de meerspeler varianten meerbepaald, maar ook omdat dit spel door veelvuldig gebruik snel zal gaan slijten.

Sun Tzu (Matagot)

Hebt u dit pareltje voor twee nog steeds niet in uw kast staan is het moment eindelijk gekomen om toe te slaan.

De eerste editie, Dynasties, werd hier al uitgebreid besproken in 2010. Toen al gaf ik een koopaanbeveling. De Matagot editie blinkt uiteraard ook nog eens uit wat spelmateriaal betreft, maar het is natuurlijk het speelplezier waar u voor gaat. Om Sun Tzu kunt u dan echt niet heen.

Sushi Go! (Zoch Verlag)

Gecondenseerd familiaal draften, daar komt dit op neer.

U vindt elders een bespreking op deze blog.

White Goblin Games heeft dit hebbeding ondertussen en heel terecht op hun releaselijst staan, dus u kunt lekker wachten tot die uitkomt. Zo maakt u weer plaats voor andere, moeilijker te vinden, spellen op Spiel.

Misschien kunt u wél even langs de stand van Spielbox. Ik meen mij te herinneren dat hun recentste magazine een uitbreidingsset van vier kaarten bevat. Die kunt u dan alvast inslaan.

The Ravens of Thri Sahashri (Japon Brand / Manifest Destiny)

Nu al getipt als hét tweepersoonsspel van Spiel 2014. U weet dus wat u te doen staat.

In dit coöperatieve pareltje moet u het meisje Rien helpen haar geheugen terug te vinden, daarbij alleen communicerend met elkaar door middel van de op tafel liggen kaarten. Sporadisch opduikende raven sturen de boel echter danig in de war zodat u steeds op het randje van uw draagkracht opereert. 

Thematisch heel sterk, met mooi spelmateriaal en extreem uitdagend.

Hebt u niet voorbesteld moet u echter vrezen voor een exemplaar. Op dag 1 snelsnel naar Japon Brand racen is dan ook aangewezen.

Tragedy Looper (Z-Man Games)

Iets zoals dit, medespeler, hebt u waarschijnlijk nog nooit gespeeld.

Zich steeds weer herhalende tragedies de wereld uit helpen door aan tijdreizen te doen en een en ander te repareren. Geef toe, het klinkt aantrekkelijk.

En als we de ervaringsdeskundigen moeten geloven is het dat ook, al kunt u elk scenario slechts één keer aansnijden, of u nu de mastermind bent of de protagonist maakt niet uit.

Belangrijkste ingrediënten: uitdagend, een hersencellentrainer, een interessant experiment op het gebied van groepsdynamica en een mastermind die met rooie oortjes de protagonisten zit af te luisteren. U hebt al veel minder leuks op uw keukentafel zien passeren.

Thunder Alley (GMT Games)

Bent u een racefan en ziet u ‘m liggen, onmiddellijk toeslaan. U hoeft zelfs nooit in een auto te hebben gezeten om hier intens van te genieten.

Wat mij betreft  is dit dé nieuwe referentie wat racespellen betreft, San Juan even buiten beschouwing gelaten. Dat komt door uw betrokkenheid bij elke beurt, de allianties die u kunt aangaan (weliswaar van het hele tijdelijke soort), de totale afwezigheid van dobbelstenen en de originaliteit waarmee gebeurtenissen, schade en de daaraan verbonden pitstops in het spelsysteem worden geïntegreerd.

Wok Star (Game Salute)

Ziet u dit heerlijke realtime, coöperatief wokrestaurant spel ergens liggen moet u het onmiddellijk tegen uw borstkas klemmen om het vervolgens, na betaling uiteraard, niet meer los te laten.

Ik ben niet zo voor realtime spellen, maar hier werd ik toch zeer aangenaam door verrast.

U krijgt, samen met uw familieleden, de kans uw failliete wokrestaurant nieuw leven in te blazen door de bank ervan te overtuigen dat u in vier dagen tijd een levensvatbare omzet kunt halen.

Hectiek krijgt na het aangaan van deze gedurfde uitdaging een geheel nieuwe betekenis. U sleept uw familieleden immers mee in een vier dagen durende horeca-hel die zijn weerga in de sector niet kent.

U moet immers nieuwe recepten leren, aan de lopende band klanten bedienen die deze nieuwe recepten willen proeven en zorgen voor een constante aangroei en preparatie van de noodzakelijke ingrediënten. Tussendoor verfijnt u uw kookvaardigheden, waardoor uw klandizie weer extra verwend wordt maar ook weer hogere eisen gaat stellen aan uw menukaart. Onverwachte gebeurtenissen en de onvermijdelijke ontevreden klant doen uw geoliede machine dan weer sputteren.

Dat u na die vier dagen rijp bent voor het gekkenhuis moet u erbij nemen.

Heerlijke hectiek – u hoort de klok letterlijk tikken-,  spanning tot het einde,  samenwerkingsvaardigheden die tot het uiterste op de proef worden gesteld en de behoefte om na afloop onmiddellijk aan een nieuwe sessie te beginnen – na het hoofd even in een emmer ijswater te hebben gestoken weliswaar – zijn de basisingrediënten van deze extreem lekkere bordkartonnen maaltijd.

Tenslotte, medespeler..

..hoop ik dat u op Spiel weer de tijd van uw leven beleeft. Het zal mij een waar genoegen zijn een praatje met u te slaan als ik u tegen het lijf loop. Als u me zoekt, ik hou me regelmatig op in de buurt van de Amigo Spiele boothbabes.

Kom er gezellig bijzitten.

Spiel ze!

Dominique