Teamspellen, ik moet er niet veel van hebben.

Er zijn uitzonderingen. ‘Hey Waiter!’ bijvoorbeeld, is een parel van een teamspelletje. En nu heb ik me daar van de week een tennis sportsimulatie – groot woord – gespeeld waar ik, en mijn medespelers, helemaal weg van waren.

Grand Slam (Korea Boardgames Co., Ltd.).

Als u dit voor uw neus op tafel ziet verschijnen zult u een zucht van weerzin niet kunnen onderdrukken. Twee kleine bordjes die een tennisveld moeten voorstellen, een stapeltje kaarten en een handvol beiderzijds bedrukte fiches die een tennisbal uitbeelden. U bent al voor minder gillend een kamer uitgerend.

Maar in dit geval raad ik u toch aan lekker te blijven zitten. U bent immers in voor een traktatie, en al helemaal als u het dubbelspel aansnijdt, de variant die hier besproken wordt.

Het spel is eigenlijk heel eenvoudig. U hebt de beschikking over 6 kaarten – u vult steeds weer aan vanuit uw persoonlijke trekstapel) – waarop de zones van uw eigen terreinhelft staan aangegeven en de zone waarnaar u de bal in het veld van de tegenstander mept. Opmerkelijk: u slaat nooit out.

Na de opslag retourneert de tegenpartij – afwisselend in het dubbelspel – door een kaart met de zone van de balpositie uit te spelen. Op die kaart staat ook aangegeven in welke zone de bal bij de tegenstander terechtkomt. Als hij of zij daar nog eens een kaart van dezelfde zone bovenop speelt kan hij smashen, de tegenpartij daardoor verplichtend twee kaarten van dezelfde zone uit te spelen als ze wil retourneren. Tricky.

Om aan te geven dat er gesmasht is wordt de tennisbalfiche van de groene naar de rode zijde gedraaid. Handig.

Als u niet kunt retourneren moet u een kaart afleggen – daardoor vermindert uw kaartlimiet voor de resterende tijd van de rally – en moet u hopen dat uw teammaat wel kan terugslaan.

Als u door veelvuldig succesloos smashen te snel door uw trekstapel heen woelt zit u met een groot probleem. U moet het dan immers doen met uw resterende handkaarten. Wees maar gerust dat uw tegenstanders die zwakke plek handig zullen uitbuiten..

Als een team de bal niet kan terugslaan haalt de tegenpartij een punt binnen. Het team dat als eerste 4 punten haalt wint het spel..

Door het verplicht afleggen van een kaart als u niet kunt retourneren wordt de toenemende vermoeidheid en het onherroepelijke naderen van het einde van de rally mooi geëvoceerd. Ook het samenspel tussen de teamspelers is enorm leuk.

In Grand Slam is dubbelspelen zeer aan te raden. Met z’n tweeën wordt het een beetje geluksafhankelijker en ook minder interactief.

Grand Slam is extreem mogelijk te vinden – Korea ligt niet bepaald bij de deur – maar een zoektocht meer dan waard.

Het spelmateriaal is functioneel en van goede kwaliteit – het doosje kon iets steviger – en het is verdomd leuk. De high fives waren tijdens onze sessie gewoon niet te tellen, wat uiteraard ook iets zegt over de hoge interactiviteit waarmee u hier geconfronteerd wordt.

De iconische foto van Fiona Butler, genomen op de universiteit van Birmingham in 1976, en bekend geworden door de Athena-tennisposter, vindt u jammer genoeg niet in het doosje terug. Dat kon bij ons de pret echt niet drukken. Of toch maar een klein beetje.

Tennis, ondanks Clijsters en Henin heb ik het nooit een interessante sport gevonden. Een dubbelspel aan de keukentafel zal ik echter, als Grand Slam als compagnon fungeert, nooit afslaan.

Dominique

 

Grand Slam

Korea Boardgames Co., Ltd.

2 tot 4 spelers

20 minuten