Ziehier het plaatje:

U bevindt zich in een spookhuis, bent opgesloten in een ijskoude kamer en u moet er zo snel mogelijk uit zien te komen, anders vriest u dood. Gelukkig beschikt u over een paraplu, lippenstift en een schilderij. Dat soort probleemgevallen krijgt u voorgeschoteld in Cat & Chocolate.

U bevindt zich, samen met uw mede- en tegenspelers, in dat spookhuis. Ik schrijf uitdrukkelijk mede- en tegenspelers aangezien u in het geheim aan een genootschap wordt toegewezen. U weet echter niet wie uw mede- of tegenstanders zijn en u gaat het tijdens het spel ook niet te weten komen. Maakt u zich vooral geen zorgen, gezien het spelverloop maakt dat immers geen ene moer uit.

Als u aan de beurt bent wordt u geconfronteerd met een opdrachtkaart waarop u een probleem krijgt voorgeschoteld, een probleem dat een mens al eens kan tegenkomen in een spookhuis. U wordt aangevallen door een gigantische babypop bijvoorbeeld. De rugzijde van de bovenste kaart van de opdrachtenstapel bepaalt hoeveel van uw drie handkaarten u moet gebruiken om het probleem op te lossen: één, twee of drie. Ik hoef u niet voor te tekenen dat het getal drie hier meestal weinig perspectieven biedt.

Hoe u het probleem met de u ter beschikking staande voorwerpen op gaat lossen brengt u in een geanimeerd verhaal over aan uw tafelgenoten, lul er maar lekker op los. Die gaan vervolgens stemmen of u het er goed van afgebracht hebt of niet. Ze doen dit aan de hand van stemkaarten die in eerste instantie gedekt worden uitgespeeld en vervolgens gelijktijdig worden omgedraaid. Bent u geslaagd mag u de opdrachtkaart als overwinningspunt voor u op tafel leggen. Faalt u krijgt u niets. Dat niets krijgen gaat meestal gepaard met een loeihard lachsalvo van uw tafelgenoten. 

Op het einde van het spel, dat genadeloos toeslaat op het moment dat de einde-kaart uit de opdrachtenstapel wordt getrokken, onthult iedere speler zijn geheim genootschap en worden de punten van de leden samengeteld. Het genootschap dat de meeste punten heeft gehaald wint.

Maar eigenlijk doet dat er allemaal niet toe.

Want ik moet u waarschuwen. Dit is niet zozeer een spel dan wel een ervaring. Bent u een euroliefhebber met een tunnelvisie waarin enkel bouwstoffen, goudstukken, handelaars  en actiepunten een prominente rol spelen laat u dit best links liggen. Wilt u echter lekker verbaal en sociaal bezig zijn en vooral eens goed lachen bent u hier aan het juiste adres. Los van het thema echt iets voor op kerst- of oudejaarsvond.

Zit u in de verkoop en bent het type dat erin slaagt een Maserati Granturismo MC Stradele te verkopen aan een oud vrouwtje met een scootmobiel dat u toevallig van straat hebt geplukt bent u hier zwaar in het voordeel. Iedereen zal tot uw genootschap willen behoren.

Minpunten? Ik vrees een beetje voor de herspeelbaarheid. Ik vermoed dan ook dat men al denkt aan uitbreidingen. De opdrachtkaarten zijn, enkele uitzonderingen tenagelaten, nogal aan de donkere kant. Maar dat is dan mooi assorti met de duistere setting.

Praat, lacht, overtuigt  en fantaseert u graag, mogen wat u betreft overwinningspunten met het grof huisvuil mee, hebt u geluidstolerante buren en bent u lid van een coole jeugdbeweging? Toeslaan!

Ik pieker me ondertussen nog altijd suf over die ijskoude kamer en de lippenstift, het schilderij en de paraplu die me daaruit zouden moeten kunnen redden. Als u een idee hebt laat het me dan even weten, wilt u?

Dominique

 

Cat & Chocolate

Japon Brand (2010)

Ryo Kawakami

3 tot 6 spelers vanaf 8 jaar

20 minuten