Wees verschillig! Het is de slogan van de nieuwe ledenwervingscampagne van de Vara bij onze Noorderburen. Er is trouwens geen slogan denkbaar die beter weergeeft welke houding u best aanneemt ten aanzien van wat hieronder volgt.

Bloom (QWG)

Ik heb geen groene vingers. Dat is goed voor mijn imago nu de “oude man” (lui, heel vuil, met de begrippen “keuken” en “koken” totaal niet vertrouwd, monopolisator van afstandsbedieningen, extreem grof en – het is erg dat ik het moet zeggen, jongens, maar het is niet anders – ab-so-luut geen bordspeler) weer in opmars is. Maar ik weet wat cardboard bloemen met mij kunnen doen. Flowerpower bijvoorbeeld lokt mij steeds weer zonder enige moeite naar de speltafel. En als je dat met die boom van een echte kerel die ondergetekende is voor mekaar krijgt dan heb je wat in huis. Bloemen brengen ook kleur op de speltafel. En dan krijg je tenminste even de indruk dat het de goede kant op gaat met deze wereld. Wat niet zo is, maakt u zich vooral geen illusies.

Bloom lijkt op het eerste gezicht nogal aan de brave kant. We moeten – slik – aan bloemschikken gaan doen. Blijf toch nog maar even zitten. Meer opwinding zou kunnen worden gegenereerd indien we met de afgewerkte boeketten elkaar om de oren zouden mogen slaan (wat voor de meesten onder ons na een doorsnee sessie bloemschikken toch een doodnormale reactie zou zijn) maar dat wordt ons door de makers niet gegund. Wat we wel mogen is de bloemetjes opkweken, van onze perkjes halen en – dat is wél leuk voor de bloedorstigen onder ons – onze rottweilers en pitbulls op elkaar afsturen. Da’s goed, dan kunnen we ons – met het gekrijs en geblaf en gebijt op de achtergrond – tenvolle bezighouden met het verzamelen van onze overwinningspunten. Agricolaliefhebbers – als ik voortga op de posts op BoardgameGeek ongeveer driekwart van de wereldbevolking – vinden het misschien interessant te weten dat ook in dit spel kan worden gezaaid en geploegd.

Ja hoor, kwijl maar.

Cavum (QWG)

Er wordt nogal wat afgedolven de laatste tijd. Tinners’ Trail (Treefrog) sloeg onlangs in als een bommetje, Sutter’s Mill (Phalanx) komt er ook al aan en in Diamonds Club (Ravensburger) is het ook al een gehak en getak dat het niet mooi meer is, al neigt men bij deze laatste toch meer naar het afgewerkte product en een propere afhandeling boven de grond. Samen met de recente heropleving van het coöperatieve spel (terecht) en de invasie van de Vikingen (nou ja) lijkt het erop dat we een tijdje vertrokken zijn voor intens en vooral vuil graafwerk.

Een gamer’s game is dit, dus niks voor mij, maar ik maak de grote denkers onder ons hier graag attent op.

Circus Maximus (Pegasus Spiele)

Lekkere grote, dikke, mooie “flapgeluiden” makende kaarten die dan ook nog eens deel uitmaken van een goed spel. En ruiken doen ze meer dan waarschijnlijk ook meer dan behoorlijk. Het thema, kopen en verkopen van tickets op de zwarte markt is echt iets voor mij. Gezien de woekerwinsten die hiermee naar het schijnt kunnen worden gegenereerd lijkt dit mij ook een hele leuke bijverdienste. Alleen worden we – weer eens – teruggekatapulteerd in de tijd, meerbepaald naar het oude Rome. Dus gaat het om tickets voor het de wagenrennen, de gladiatorengevechten en zelfs de beruchte orgieên van Caesar. Niet om Rock Werchter of Pukkelpop dus, al lijkt me een koppeling van dit spelsysteem aan deze festivals een originele reclamestunt. Terug naar onze reporter aan het colosseum: “Je beschikt over getalkaarten die je kunt inzetten op tickets, bezoekers, locaties en actiekaarten. Wie het meeste inzet mag eerst kiezen, dat wat het meest opbrengt uiteraard. Niet uitgespeelde getalkaarten leveren ook nog sestertiën op. Wie op het einde het meeste goudstukken heeft wint.” Mogelijk heb ik voor dit spel ook enkele sesertiën over.

Court Of The Medici (Z-Man Games)

Volgens goed ingelichte bronnen een uitermate ge(s)laagd kaartspel. Florence in de tijd van de Medici. Ik zweer u, er zijn slechtere plaatsen om te vertoeven. In dezelfde kamer als Ignace Combré bijvoorbeeld. Het bekomen van invloed, daar gaat het hier om. Toen ook. Wij doen dit door middel van kaarten die wij ten gepasten tijde uitspelen en ten anderen gepasten tijde wijselijk op de hand houden. Vertoont gelijkenissen met het bij bepaalde spelers nog steeds nachtmerries initiërende “Borgia”, maar vooralsnog zijn de overeenkomsten puur grafisch van aard. Dat lucht in elk geval op.

Oorspronkelijk bedoeld als een spel voor twee tot vier spelers werd na een aanzienlijke snoeibeurt enkel iets leuks voor twee overgehouden. Daar moeten we het mee doen, maar naar het schijnt gaan we dat “doen” wel erg leuk en afwisselend vinden. Of het afhakken van hoofden ook tot dat leuk bezigzijn behoort, is mij nog onduidelijk. Dat zien we in Essen wel weer.

Endeavor (Z-Man Games)

Daar gaan we weer: empire building and world exploration. Hebben wij, spelers, dan nog niet alles ontdekt op deze aardbol? Jawel hoor, alleen doen we het op regelmatige basis allemaal nog eens dunnetjes over. Hoewel, dunnetjes is niet een term die ik aan dit spel zou linken. Het zit op het eerste gezicht allemaal heel goed in elkaar, verschillende paden leiden naar de overwinning – altijd handig als je met meerdere spelers bent, hoef je niet altijd je tegenstander van de weg te duwen -, er zijn subtiele mechanismen verweven in het spelverloop en het is speelbaar in een uurtje. Dat laatste is een huzarenstukje als je bedenkt dat er testpartijen zijn bekend die de 4 uur ruim overschreden. Tevens is Z-Man Games een uitgever die mij regelmatig aangenaam weet te verrassen, een verademing tussen de meestal onaangename verrassingen die mij in het dagelijkse leven vrolijk tegemoet treden. Van nul of een klein beetje een heel imperium opzetten is ook iets waar ik mijn hand niet voor omdraai, dus naar deze kijk ik uit. Misschien moet u dat ook maar doen.

Herr Der Ziegen (Amigo)

Wie het heerlijke tweepersoonsspel Kupferkessel Co. (Goldsieber) – wij zijn momenteel ons tweede exemplaar aan het stukspelen – nog niet in huis heeft kan hier zijn slag alsnog thuishalen. De toverketels zijn vervangen door weiden, de ingrediënten voor onze toverdrank door geiten en er is wat gemorreld aan de regels, maar het fundament is nog steeds hetzelfde: verzamelen van meerderheden en daar op het einde punten voor scoren. In deze versie speelbaar tot vijf spelers, ook al een bonus. Ook de angstaanjagende handeling van het bijknippen van de hoekkaarten die in het origineel van u gevraagd werd is totaal verdwenen. Nog een reden om dit niet te laten liggen. Persoonlijk vind ik het thema van het origineel iets beter geslaagd – vooral de ontplof
fende toverketels konden mij zeer bekoren – maar hiermee kunt u weinig verkeerd doen. Zeer familievriendelijk met toch voldoende diepgang. En vooral leuk.

Ilium (Playroom Entertainment)

Archeologen zijn wij. Voor de verandering. Hebben we als spelers alles wat zich in de bovenste laag van de aardkorst bevindt nog niet ontdekt dan? Jawel hoor, alleen doen we het op regelmatige basis nog eens dunnetjes over. Weer een Knizia die draait om het verzamelen van setjes. Maar dit krijgt goede kritieken. Het plaatsen van je gravertjes en afstoffertjes doet wat denken aan “Um Ruhm Und Ehre” en het feit dat je je waardevolste object moet afgeven vooraleer de eindtelling begint hebben we ook al eens gezien, al weet ik alleen niet meer goed waar. Vlot, spannend, tactisch en het feit dat je handen niet vuil worden ondanks het voortdurend wroeten in de grond zijn kenmerken van dit spel. Dat intrigeert mij, dus neem ik in Essen een kijkje.

Modern Society (Tuonela Productions Ltd.)

Mogelijk niet in Essen maar waarlijk interessant. Het thema? Hou u vast, medespelers, u die zich aan de speltafel voornamelijk ophoudt in het verleden. Het thema is “Het Heden”. Enkele subthema’s die in dit spel worden aangesneden zijn – hou u nog maar eens vast – feminisme, gelijkheid, biologisch voedsel, de oorlog in Irak, mensenrechten en martelingen, jongerencultuur, vrouwelijke priesters en als die van Tuonela het écht hard willen spelen: de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde! Vrouwelijke priesters, feminisme, biologisch voedsel? Geef toe, dit komen we niet vaak tegen op de speltafel. Daarom alleen al is dit meer dan een vermelding waard. In dit spel proberen we de wereld van het belang van ons gedachtengoed te overtuigen en als het even kan het nog te implementeren ook. Kaartgestuurd, dus combo’s mogelijk en a lot of tabletalk. Hier ga ik achteraan!

Monuments – Wonders Of Antiquity (Mayfair Games)

Stond vorig jaar al op mijn Spiellijstje, maar was toen onvindbaar. Officiële releasedatum: 9 oktober 2008. Dat is het laatste wat geweten is van dit spel. Verder onthouden we een hoge graad van onderhandelen, dus zeker niets voor mij, en mooi artwork op de kaarten (wel iets voor mij). Ogen open in Essen dus, maar we gaan zeker niet overdrijven.

Tatort Themse (Pegasus Spiele)

Een Knizia die draait om het thematisch totaal te verwaarlozen oplossen van geheimzinnige politiezaken in Londen. Londen ligt momenteel goed bij mij aangezien ik het voorrecht had er enkele onnavolgbare dagen te mogen doorbrengen in het gezelschap van de Ils der Ilsen. In Tatort Themse is, zoals het een goede Knizia betaamt, de thematische implementatie totaal afwezig. Het gaat hier gewoon om het verzamelen van setjes waarmee ja dan weer andere (punten) kaarten kunt opsparen. Met setjes kun je ook kaarten wegspelen op tafel. Om anderen dwars te zitten uiteraard, maar ook om andere kaarten vrij en dus grijpklaar te krijgen. Pegasus Spiele, blijkbaar veel aandacht bestedend aan een degelijke kaartkwaliteit en ook lekkere megakaarten afleverend, hou ik sinds “Handelsfürsten, Herren der Meere” nauwlettend in de gaten. Want dat spel was op alle vlakken een hoogvlieger. En ook van Herr Knizia.

Tulipmania (JKLM)

Weer bloemetjes, maar dit keer menen we het serieus. Geen idyllische tafereeltjes met dansende elfjes in een bontgekleurde weide in dit spel. Keiharde en meedogenloze concurrentiebeesten zijn we hier. Met op de achtergrond de rondwarende pest proberen we nieuwe tulpvariëteiten te ontwikkelen en ze aan de hoogste bieder te verkopen. Voor we zover zijn moeten we uiteraard de meest schandalige pesterijen van onze medespelers doorstaan, maar geen haan die daarnaar kraait. De auteur is niemand minder dan Scott Nicholson, die het ooit bestond om volledig blauw geverfd een podcast te wijden aan “Blue Moon City”. Latere podcasts van hogergenoemde wezen uit dat de verf verwijderbaar was, al gaan er geruchten dat daarvoor een ziekenhuisopname nodig was omdat hij zich van verfsoort had vergist. Hij had lakverf gebruikt, bedoeld voor zijn garagepoort, in plaats van de schmink van de plaatselijke toneelschool. Er kwam naar het schijnt nogal veel geschuur aan te pas, onder verdoving, waardoor hij nog enkele maanden met een knalrode kop heeft rondgelopen. Dat, en het feit dat hij zo niet direct spellen te bespreken vond waarbij een knalrode kop als gimmick bruikbaar was, is de reden dat zijn podcast een aanzienlijke periode heeft stilgelegen. Een man naar mijn hart dus. Naar verluidt komen in Tulipmania geen blauwe tulpen voor, terwijl die volgens kenners toch echt wel bestaan.

In de gaten houden deze.

Wabash Cannonball (Queen Games)

Ik val in herhaling door dit spel voor een tweede keer te vermelden maar ik wil u toch even meegeven dat er mensen op deze aardbol rondlopen die het artwork van de Queen-versie al hebben aanschouwd en wiens monden achteraf werden dichtgeplakt omdat ze er niet meer over konden zwijgen. Nu, als je de originele uitgave gezien hebt – en dat heb ik – kon je er gerust van uitgaan dat de eerste de beste kleuterklas die aan een hertekening van dit design werd gezet het er beter van zou afbrengen. Het kon gewoon niet slechter. Oppassen dus met wierook voor Queen. Ik begin echter wel stilaan te vermoeden dat de Queen-versie op Essense schappen zal liggen. Queen Games, specialist in vooral niet communiceren – ik kan me niet van de indruk ontdoen dat deze uitgever wordt bemand door een bende monniken die de zwijggelofte hebben afgelegd – laat volgens mij in het diepste geheim de drukpersen volop draaien. Let maar op. En als het in Essen ligt krijgen ze van mij wel wierook. En mirre. En goud. En euro’s.

Dominique