It’s the most wonderful time of the year. Neurie deze klassieker van Andy Williams gezellig mee maar denk de kerstkaarten en het kalkoengebraad even weg. Hebben we niet nodig. Voor ons bordspelers valt kerstmis immers altijd in oktober. En het epicentrum van dit volksfeest situeert zich niet in Jeruzalem maar in Essen.

Edoch, medespeler, de wereld om ons heen staat in brand en het opgeroepen brandweerkorps heeft verdacht veel tijd nodig om te komen opdagen – als dat überhaupt al gebeurt. Ik zit dus met een dubbel gevoel. Blijdschap omdat het weer ‘die tijd van het jaar’ is maar ook een beetje triestesse omdat ik het gevoel heb dat ik sta te musiceren op de Titanic.

Maar u hoeft van deze ouwe dwaas geen gezeur te nemen. Laat ik dus even de balans naar het positieve doorslaan en u enkele titels van spellen geven die op Spiel meer dan uw gewone aandacht verdienen. Of u die aandacht laat overslaan naar een financiële dijkbreuk moet u zelf bepalen. Het vorig zinnetje werd op advies van mijn advocaat aan deze bijdrage toegevoegd.

Daar gaan we..

Aeon’s End (Action Phase Games)

Als u van coöperatieve, fantasierijke kaartspellen houdt, niet vies bent van een stevige uitdaging en lichtelijk masochistisch bent ingesteld mag u deze bijdrage aan het spellenfirmament niet aan u voorbij laten gaan.

Ik ga u niet vervelen met de fantasy blabla die de setting probeert te duiden. De woorden Naamloze, Gravehold (waar blijven ze het halen), hordes, gevechten en het redden van de wereld moeten volstaan.

Wordt nu al door velen die het kunnen weten als een van dé spellen van 2016 beschouwd en ik denk dat ze gelijk hebben.

Deckbuildend zult u ten onder gaan, maar gegarandeerd met een brede grijns op uw gezicht.

Ik vermoed dan ook dat Aeon’s End het eerste gat zal slaan in de mentale zandzakjes die u voor een financiële dijkbreuk moeten behoeden. De oplage op Spiel is immers beperkt.

Airlines (Golden Egg Games)

In dit ‘pik op en bezorg’ bordspel probeert u met een vliegtuigvloot die u al spelend samenstelt zoveel mogelijk punten te verdienen. U katapulteert uzelf daarvoor terug naar de jaren zestig van de vorige eeuw, waarvan de tijdgeest mooi wordt weergegeven op het doosdeksel.

Blikvangers zijn uiteraard de vliegtuigen waarin u wat u vervoert mooi kunt wegwerken, waardoor dit spel ook een erg interessante tactiele en visueel indrukwekkende meerwaarde krijgt. Nopliefhebbers komen hier ongetwijfeld aan hun trekken.

Ook leuk. U beweegt uw vliegtuigen niet over een spelbord. U zorgt er gewoon voor dat de plaats waarheen u wilt gewoon naar u toe komt. Van een verfrissende insteek gesproken!

Speelt u graag solo moet u voor de Deluxe versie gaan. Meer inhoud, meer uitdaging, meer mogelijkheden, meer zalm (zouden ze bij De Morgen zeggen).

Mogelijk dé sleeper hit van Spiel 2016.

Baby Clues (Jumping Turtle Games)

Ally Steven Severi. Als iemand met zo’n naam het niet tot profvoetballer schopt moet hij wel spelontwerper worden. En zo geschiedde.

Baby Clues, de opvolger van een mijner favoriete ‘pak aan’ spellen, confronteert de baby’s uit het eerste deel met hun – volgens gerenommeerde pedagogen althans – grootste angst, als daar zijn: water, scharen, zeep, spinnen, toeters, worteltjes, gummetjes, look en bloempotten met inhoud.

U bent een van hen en u probeert angstvallig – let op de woordkeuze – uw grootste verschrikking voor de andere baby’s verborgen te houden, terwijl u in het geniep die van hen boven het maaiveld probeert te trekken, uw babyzeisje zwaaiklaar in uw schattige knuistjes. Want ontmaskert u hen levert dat punten op. Foute inschattingen kunnen uw tegenstanders dan weer punten opleveren. U moet uw babyverstand dus goed gebruiken als u dit spel wil winnen. En goed met snelle driewielers overweg kunnen voor als u even wil ontsnappen aan de aanhoudende verdachtmakingen.

Extra pluim voor Ally Steven Severi voor het feit dat hij zelf de meer dan geslaagde illustraties verzorgde. En een pluim voor de uitgever voor de introductie van die schattige babyflesjes.

Zoekt u een leuk deductiespel voor de hele familie hoeft u niet verder te gaan dan de stand van Jumping Turtle Games (4-B131).

Daarbovenop vindt u bij deze uitgever ook nog een vier modi bevattende uitbreiding voor Baby Blues, Baby Blues Continues – de kostende baby is mijn absolute favoriet, samen met de voortreffelijke tweespeler variant – en enkele promokaarten voor zowel Baby Clues als Baby Blues. De opbrengst van deze promokaarten – u geeft wat u wil – gaat naar een goed doel dat zich bezig houdt met kinderarmoede: Stichting Pelicano. Misschien komt het dan toch nog goed met deze wereld..

Clank! (Renegade Game Studios)

Nog niet veel avonturiers hebben er bij stilgestaan maar al die harnassen, wapens en ander gerief dat ze ondergronds meezeulen maakt tijdens het stappen wel degelijk geluid. Zelfs een scheet op een slecht moment, dat zult u later in dit overzicht merken – kan u de das omdoen.

Leuk dus dat dit gegeven in een bordspel wordt geïntroduceerd. Eén ding is zo goed als zeker, u zùlt de schatbewaarder van het grottenstelstel dat u verkent wakker maken en ù zult in niet geringe mate aan zijn toorn bijdragen. U draagt ook gelijk bij aan het ontstaan van een nieuwe olympische discipline: de 100 meter rennen naar de uitgang. Wan de schatbewaarder is ontzettend groot en niet echt aangenaam in de omgang.

Hebzucht gaat u luidruchtig voor de voeten lopen in dit spel, maar snelheid en op zeker willen spelen ook. U moet dus op zoek naar een gulden middenweg en dat is niet makkelijk met al dat blinkende lekkers dat  in deze krochten bijeen te schrapen valt. Hopelijk haalt u de plaatselijke herberg en kunt u het nog navertellen.

Coffee Roaster (Homosapiens Lab)

De solospelers onder ons komen aardig aan hun trekken op Spiel dit jaar. Ook de solerende koffiedrinkers trouwens want die slaan met dit spel twee vliegen in één klap.

Uw eigen merk branden doet u hier en ik kan u nu al garanderen dat u veel zult vallen al evenveel keer zult moeten opstaan vooraleer u het perfecte aroma weet vrij te branden.

Een trekzak met fiches, enkele spelborden en een handvol opdrachtkaarten, meer heeft Coffee Roaster niet nodig om uw hart voor zich te winnen. U krijgt gegarandeerd een boon voor dit heerlijke solospel.

Dale of Merchants 2 (Snowdale Design)

Deze deckbuilder, waarin u met behulp van erg lieve fauna als eerste uw marktkraampje te vullen, is een van de aangenaamste verrassingen die ik in 2016 mocht ondergaan.

Een kraampje opzetten met behulp van een panda klinkt erg snoezig maar dat is het niet, want de snoodaard(s) tegenover u aan tafel staan al in de startblokken om u de loef af te steken. Snelheid is dus geboden.

Door de verschillende dierendecks in het spel te combineren krijgt u steeds weer te maken met een andere uitdaging, de grafische vormgeving is schitterend en deze versie kunt u naadloos integreren in de eerste, waarvan ik vermoed dat u die ook gaat aanschaffen als u een profspelletje van deel twee achter de rug hebt.

Toeslaan!

Elevenses for One / Bowling Solitaire (Eagle-Gryphon Games)

Voor Elevenses for One moet u het niet doen – ik alvast toch niet – maar wél voor Bowling Solitaire, een uitdagend solitair bowlingevenement dat u kunt organiseren aan uw eigenste keukentafel.

Hou er wel rekening mee dat u hier – in tegenstelling tot het echte werk – over een goed stel hersens moet beschikken om een goed resultaat bijeen te gooien. Elke beurt telt en een foutje kan u lelijk opbreken bij het bepalen van uw eindscore. Tel daarbij de snelle opzettijd en de hoge herspeelbaarheidsfactor en u hebt een toppertje in handen, eenling!

Fireteam Zero (dV Giochi)

Fireteam Zero is al een tijdje uit maar verdient desalniettemin uw aandacht op Spiel.

In dit spel, dat zich afspeelt in een geflipt alternatief universum in WO II, gaat u met een gespecialiseerd team op zoek naar waarmee die Duitsers in godsnaam bezig zijn. Met monsters in alle soorten en maten, zo blijkt.

Aan u om hier korte metten mee te maken, onderwijl de wetenshappers die uw team vergezellen te allen tijde beschermend. Uiteraard bestaat uw team uit gespecialiseerde en intensief opgeleide specialisten, meer dan thuis in alle aspecten van conflictregularisatie.

Vadertje tijd werkt tegen u, maar gelukkig kunt u zichzelf onderweg naar glorie en roem opwaarderen tot een quasi perfecte vechtmachine. U zult het nodig hebben als u het laatste scenario wil halen. U wil echt niet weten hoe dikwijls wij faalden op het eerste.

Fireteam Zero doet ook erg leuke dingen met uw handkaarten en een grote munt, een spelonderdeel waarnaar u – u zult het vanzelf merken – tijdens elke sessie meermaals met afgrijzen zult zitten staren.

Een duur vogeltje dit, maar zeer, en dan ook zeer, de moeite.

Grimslingers (Greenbrier Games)

Grimslingers verdient uw aandacht alleen al om het feit dat dit bij mijn weten het enige spel is waarin u door het laten van een scheet in een vijandelijke nederzetting een minutieus geplande infiltratie-opdracht om zeep kunt helpen.

Maar is meer. Veel meer.

De volgende vakjes mag u aanvinken: solo, coöperatief, teamspel, allen tegen elkaar, duels en naar believen moduleerbaar. Dat is heel wat, en het belangrijkste moet nog komen: Grimslingers levert kwaliteit op alle vlakken.

Een huzarenstukje als u weet dat de maker zowel het spel als de grafische vormgeving voor zijn rekening nam.

Grimslingers doet mij qua sfeerschepping erg denken aan de ‘De Donkere Toren’ cyclus van Stephen King. Ik kan trouwens niet wachten op de verfilming die volgend jaar op ons wordt losgelaten – zeg dankie, sai – en Grimslingers zal de lange wachttijd aanzienlijk helpen verzachten.

Duelleren doet u hier, in een ietwat afwijkend Wilde Westen dan we door de band gewoon zijn. Daar lopen heksen rond, gigantische schorpioenen, uit de kluiten gewassen zandwormen en gemuteerde beesten. En dan heb ik het nog niet gehad over uw rechterhand, een soort veredelde mini wasmachine die met u ten strijde trekt.

Wat mij betreft de beste implementatie van papier-steen-schaar in een spel tot nu toe. Ik moet trouwens ook toegeven dat ik verslaafd ben aan de solocampagne, al heb ik al vele malen in het woestijnstof gebeten.

Een heerlijk kaartspel!

Holmes: Sherlock & Mycroft (Devir)

Een goed tweepersoonsspel is altijd meegenomen en Holmes & Mycroft delivers, zoals ze dat in het Engels zo mooi zeggen.

Deze variabele workerplacer voor twee voegt niet echt veel nieuws toe aan het genre, maar wat hij doet doet hij goed.

Setjes verzamelen doet u hier, gestuurd door een workerplacer mechanisme waarbij u om beurt de eigenschap van een karakter in de variabele uitlage – de personages dagen niet altijd in een vaste volgorde op – activeert. Dat levert u bewijsmateriaal en aanwijzingen op – u onderzoekt immers een bomaanslag op het parlement – waarmee u uiteindelijk de betrokkenheid van uw cliënt kunt weerleggen.

Niet dat het thema er veel toe doet hoor – u verzamelt setjes en scoort daarmee punten – maar het spel op zich heeft voldoende in de aanbieding om u een half uurtje ontspannen vermaak te garanderen. De kans dat er na een eerste sessie onmiddellijk een revanche wordt aangezwengeld is trouwens zeer groot.

Inis (Matagot)

Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen: spellen die plots eindigen van zodra een speler aan de overwinningsvoorwaarde(n) voldoet zijn niet echt mijn meug. Ik tel liever punten aan het einde. Zo heb ik tijdens het tellen toch nog enigszins de illusie dat een overwinning erin zit.

Maar Inis oefent toch een zekere aantrekkingskracht uit op ondergetekende. Dat heeft te maken met de schoonheid van uitvoering, de veelheid van mogelijkheden om uw doel te bereiken, het toefje onzekerheid dat tijdens de draftfase wordt ingebouwd, de aangenaam groot uitgevallen multifunctionele speelkaarten waarmee u uw acties plant en het steeds anders uitwaaierende speelveld.

Die aantrekkingskracht zal mij naar de stand van Matagot leiden.  

Knight Fight (Game Salute)

U bent op stap met uw beste vriend(in) en u kunt maar niet beslissen over het etablissement waar u zich wil gaan bezatten? Even de pechstrook op, een spelletje Knight Fight initiëren en na enkele minuten is uw probleem opgelost.

Knight Fight is een luchtig dobbelspelletje voor twee spelers waarin u een ridderlijk duel uitvecht met speciale, tot wapens en uitrusting omgevormde dobbelstenen. Optionele eigenschapskaarten en voorwerpkaarten zorgen voor extra pigment in dit middeleeuws tafereel.

Er wordt gefluisterd dat het spel enkel dient om de speciale dobbelstenen te promoten – D&D fanaten kunnen hun kwijlvloed naar verluidt moeilijk verbergen – en dat het dus niet echt veel voorstelt.

Ach, u stelt zelf niet veel meer voor als u na het uitstapje met uw vriend(in) half bewusteloos in de goot ligt. Waar malen we dus om?

La Granja: The Dice Game – No Siësta! (Stronghold Games)

La Granja, gruwen doe ik ervan.

Het dobbelspel echter biedt ondergetekende wél perspectief. Omdat er dobbelstenen worden gedraft, omdat het aanzienlijk korter en lichter is dan grote broer en omdat het goedkoper is. En omdat het, zo vermoed ik althans, erg leuk is.

Master of Orion: The Board Game (Hobby World)

Race for the Galaxy voor dummies, zo wordt dit spel in de wandelgangen wel eens genoemd. Dat lijkt wat denigrerend, maar dat is het niet. “Halleluja!” riep ik dan ook uit toen ik hier kennis van nam.

Master of Orion doet alle belletjes aan mijn narrenpak rinkelen. Multifunctionele kaarten, het uitbouwen van een eigen planetair koninkrijk, speciale eigenschappen, keuzestress, propaganda, adviseurs, milde oorlogvoering en een meer dan overzichtelijke speelduur.

Vrolijk rinkelend zal ik de stand van Hobby World betreden.

Meteln (Metwabe)

De liefhebbers van eerder klassiek Yahtzee dobbelen worden hier duidelijk bediend. Ik hoor daar niet echt bij maar de wondermooie dobbelstenen en het thema, het maken van honingwijn en vooral de wilde feestjes die u daarmee organiseert, trokken toch mijn aandacht.

Over die dobbelstenen gesproken. Met z’n vijven zijn ze, twaalfzijdig  honingkleurig en lekker groot.

Met die dobbelstenen gaat u setjes proberen te gooien: bloemen, bijen, bijenkorven, honing, flessen, glazen, hoorns, vaten, ‘geen kater’, zonsopgangen en het gegeerde M-symbool. Dat alles levert punten op, mooi bij te houden op een scoreblad.

Na 13 ronden worden de punten opgeteld en kunt u gelijk zien of u voor het verbouwen van honingwijn in de wieg bent gelegd.

More Bloody Nights (GDM Games)

Noches de Sangre was een van mijn verrassingen op Spiel 2015, waardoor ik automatisch een blik zal gaan werpen op de opvolger. Leuk is dat deze opvolger vlotjes kan gecombineerd worden met zijn voorganger en dat u na verloop van wat speeltijd kunt transformeren in een vampier.

Onschuldige slachtoffers behoeden voor de bloedzuigers blijft, net als in de eerste versie, uw eerste bekommernis en ook de enige manier om dit spel te winnen.

Een tip voor uw Halloween spelavond.

Multiuniversum (Board&Dice)

U bent een wetenschapper en u probeert de aarde te behoeden voor een hele hoop tragedie die aan de andere kant van zogenaamde multi-universum poorten, die u trouwens zelf hebt gecreëerd, staat te dringen om ons te verwijlen met een bezoekje.

U zou echter geen wetenschapper zijn moest u tegelijkertijd niet nieuwsgierig zou zijn naar wat er zich nu eigenlijk aan die andere kant van de poorten bevindt. Met alle gevolgen vandien.

Een leuk, erg conflictueus spelverloop, eenvoudige spelregels en een hoog ‘nog eens’ gehalte maakt dit spelletje tot een topper. Echt veel bijdragen aan uw financiële dijkbreuk gaat dit kaartspel ook niet doen. Een verdedigbare aankoop dus. Cthulhu aanhangers kunnen ook losgaan op de uitbreiding Multiuniversum: Project Cthulhu. U weet ongetwijfeld al wat u daar te doen staat.

Nautilion (Z-Man Games)

Liefhebbers van het Oniverse universum kunnen hun hartje weer ophalen met deze nieuwe telg.

Een goede aanleg tot multitasken strekt tot aanbeveling als u dit spel wil winnen. U moet immers op zoek naar The Darkhouse die zich ergens op de bodem van de oceaan ophoudt, u moet hem uitschakelen voor zijn vazal de spookduikboot uw thuisland bereikt en daarbovenop moet u uw bemanning onderweg nog bij elkaar zien te ronselen. Deze bemanning wordt overigens door de spookduikboot tijdens zijn tocht naar boven deskundig geëlimineerd.

Vijf uitbreidingen met al evenveel extra uitdagingen zitten standaard in de doos. U gaat zich dus niet vervelen.

Maak uw borst maar nat.

Phalanxx (Irongames)

Voor de liefhebbers van het lichtere oorlogsspel is er Phalanxx, dat zich afspeelt in het Azië van Alexander de Grote.

1 tot 4 spelers proberen in dit spel hun gebied uit te breiden, al dan niet met militaire middelen, met als doel op het einde van het spel het meeste punten te hebben verzameld. Macht zeg maar.

Het origineel gebruik van banale zeszijdige dobbelstenen, het overzichtelijk spelverloop, het interessant kaartmanagement systeem, de fijne manier waarmee hier met verzwakking en sterkte wordt omgegaan en niet in het minst de ‘troostactie’ – er is nog hoop voor ondergetekende – zal mij zeker langs de stand van Irongames voeren. Dat de maker van dit spel luistert naar de naam Bernd Eisenstein, auteur van Peloponnes, is ook al voldoende om zacht neuriënd die richting uit te gaan.

 

Medespeler, ik wens u een mooie en wonderlijke tijd op Spiel. Tot daar!

Dominique