John Clowdus is de naam. Moest de man een Duits spelontwerper zijn, hij had al lang de status van halfgod.

En met zijn nieuwe kaartspel, Hemloch, flikt hij het toch weer zeker?

Hemloch is een kaartspel voor twee spelers waarin u, deel uitmakend van een eeuwenoude geheimzinnige bloedlijn die bij voorkeur bij nacht opereert, de macht probeert te verwerven over het dorpje Hemloch. En alles wat zich daarin bevindt.

U beschikt daarvoor over een stelletje eigenaardige volgelingen: gewone dorpelingen met hier en daar een hoekje af, maar ook bizarre en geheimzinnige wezens. Wezens die u liever niet tegen het lijf loopt, niet overdag en al zeker niet bij nacht. Wat bijvoorbeeld te denken van de meedogenloze nar, de gehoornde adviseur, de steegjeszakkenroller, de grafdelver en de oneerlijke dame? Ik weet niet hoe het met u zit maar ik zie dat soort creaturen graag verschijnen in een spel.

Deze volgelingen stuurt u, beginnend bij nacht die tijdens het spel langzaam evolueert naar dag, naar vier locaties (het knekelveld, de binnenplaats, de torens en de steegjes) alwaar zij gaan streven naar invloed. Want invloed is macht nietwaar? Elke volgeling heeft een sterkte, variërend van één tot twee, en een speciale eigenschap die u tijdens het uitspelen mag activeren. Meer zelfs: heeft hij of zij een zwak voor de locatie in kwestie mag u daarbovenop de speciale eigenschap van die locatie activeren. U moet wel rekening houden met het feit dat de bevolking van Hemloch regelmatig een feestje bouwt. Festivals noemen zij dat en ze worden afwisselend georganiseerd in de verschillende locaties. En als deze vrolijke lieden in polonaise door de dorpskeren schuifelen zijn ze niet voor beïnvloeding vatbaar, lees: u kunt aan die locatie geen volgelingen uitspelen.

Naast het speelveld liggen nog twee stapels kaarten die enorm belangrijk zijn als u er naar streeft de overwinning binnen te halen: potions en trinkets. Trinkets laten u toe volgelingen van de tegenpartij naar uw eigen vereniging te lokken, potions leveren u bij activering een extra actie op tijdens uw beurt. Probleem: verzamelde trinkets en potions zijn op het einde van het spel punten waard (leuk!) maar ze zijn dubbel zoveel waard als u ze tijdens het spel niet hebt gebruikt (oei!).

De strijd om de locaties kent zijn climax op het einde van een speelweek die vier dagen omhelst. Dan wordt gekeken wie er het meeste invloed heeft. Dat wordt weergegeven door het aantal blokjes – laten we ze invloedstenen noemen – die de twee protagonisten op de kaart in kwestie hebben liggen (het patroon en het aantal vrije beschikbare vakjes is op elke locatie anders). Wie het meeste invloed heeft op een locatie mag er onmiddellijk een invloedsteen bijplaatsen.

En zo schrijdt het spel voort, van nacht naar dag, waarbij de definitieve doorbraak van het licht zich aandient in een langzaam proces waarbij beide spelers invloed op de locaties van de festivals kunnen uitoefenen.

Manipuleren, beste medespeler, daar gaat het om in dit spel.

Het spel eindigt als een speler al zijn invloedstenen heeft geplaatst of minstens twee van de vier locaties geen ruimte meer hebben om invloedstenen te plaatsen of alle potions en trinkets zijn weggenomen of de vier nachtkaarten zijn vervangen door de vier dagkaarten.

Tellen doet u gewoon door uw aantal geïsoleerde blokjes (1 punt per blokje) en de blokjes die aan elkaar grenzen (2 punten per blokje) op te tellen. Daar voegt u de punten van de trinkets en de potions aan toe: een niet geactiveerde trinket levert u 2 punten op, een geactiveerde 1. Heel eenvoudig allemaal.

Hemloch zit, ondanks zijn schijnbare eenvoud, vol leukigheden. De zenuwslopende strijd om de locaties, de speciale eigenschappen van de heerlijke karakters die het spel bevolken, de synergie tussen de karakters onderling en hun voorkeurlocatie, de manipulatie van trinkets en potions en de voortdurende afweging die u moet maken om ze al dan niet te activeren, de manipulatie van de dag- en nachtweek, het sturen van de festivals, de balans (elke speler beschikt over een identieke kaartendeck), de blufpoker en de verschillende manieren waarop het spel kan eindigen. En dat alles is hier afgewerkt met een prachtige gouden rand die grafische vormgeving heet. De illustraties op de kaarten zijn ronduit schitterend.

Minpuntjes? Jawel. Bij het tellen van de kaarten gaat u mogelijk in paniek naar uw computer rennen om een kwaaie mail naar Small Box Games te sturen. U meent immers dat er meerdere ontbreken. Niet doen. De kaarten kleven gewoon aan elkaar. Voorzichtig losmaken is mijn advies. Met de nadruk op voorzichtig. Laat uw enthousiasme niet leiden tot kaartletsels. Hou u in.

Verder heb ik het moeilijk met spellen waarin alle informatie, en dan vooral het aantal overwinningspunten, voortdurend verifieerbaar is. Ik hou van verrassingen tijdens eindtellingen. Dat verrassingselement vind ik hier niet. Maar dat kan de pret gelukkig niet drukken.

Ik weet niet of u mijn bespreking van “Omen: A Reign of War” hebt gelezen. I citeer mezelf even: “Ik durf gerust te stellen dat dit tot het beste behoort wat zich momenteel in mijn collectie, en ook ver daarbuiten, bevindt.” En dat was nog voor ik aan de uitbreiding werd voorgesteld.

Beste medespeler, ik hoef mijn woorden niet eens te wikken: Hemloch is nóg beter.

Dominique

 

Hemloch

Small Box Games, 2011

John Clowdus

2 spelers

30 minuten