A La Carte (Heidelberger/Moskito)

Eindelijk. Twintig jaar na het origineel een heruitgave!

En u, beste medespeler, hebt hierop zitten wachten. Al beseffen de meesten onder u dat nog niet.

In mijn top tien van “Ergste Lachstuip Ooit Opgelopen Tijdens Een Bord- of Kaartspel” staat A La Carte onwrikbaar op twee genoteerd. Voorlopig toch nog, want ondertussen is “Tales Of The Arabian Nights” als een komeet die top tien binnengeschoten. Maar dat doet nu even niet terzake.

Ik ga maar onmiddellijk met de deur in uw huis vallen. A La Carte is het ultieme kookspel. En begin uw wenkbrauwen maar te fronsen want de auteur is Karl-Heinz Schmiel, de fantastische man achter onder andere Die Macher, Tribun en Extrablatt. In A La Carte staat u effectief in de keuken, aan een vuurtje, met pannetjes en kruidenflesjes en een kookboek in de aanslag. Ik ken trouwens maar heel weinig spellen waarvan het spelsysteem en het spelmateriaal zo verweven zijn met het thema als hier. Een ware verademing na al dat gedoe met pionnen op actievelden, het kiezen van rollen en het omzetten van bruine houten kubusjes in overwinningspunten.

Uw gasvuurtje moet aan en u moet aan de slag. Om zoveel mogelijk gerechten te realiseren in zo min mogelijk tijd. Eenvoudige gerechten kosten minder tijd, hebben ook meer kans op slagen maar leveren weinig punten op. Moeilijke gerechten duren wat langer, vragen uw onvermoeide aandacht en een hele hoop stress, maar de beloning is dan ook navenant: veel overwinningspunten en bewonderende en afgunstige blikken van uw medespelers. U bepaalt zelf welke weg u opgaat, de quasi risicoloze of die van het gladde ijs, of die ertussenin. Of een mengvorm van die drie. Ik kan u geruststellen, u kunt op elk van deze manieren winnen. Alleen worden uw kookcapaciteiten meer dan eens zwaar op de proef gesteld omdat uw tegenstanders u daartoe dwingen. Lees: u moet zelf ook al eens iets uit de rubriek “Koken Voor Experts” op tafel toveren als uw medekoks zich in het “durfalspectrum” ophouden. Tijdens het koken moet u er trouwens op letten dat uw vuurtje niet over- of zelfs onderkookt. Wie al eens een gemiddelde keuken van binnen heeft gezien weet dat de temperatuur die uw vuurtje genereert van cruciaal belang is voor de kwaliteit en consistentie van het eindresultaat. Soms zelfs van de kwantiteit. Zo durven tijdens mijn persoonlijke kooksessies bepaalde ingrediënten al eens geheel of gedeeltelijk verdwijnen. Dat gebeurt ook in A La Carte. Tot groot jolijt van al wie samen met u in deze keuken staat.

Waarmee ik wil aangeven dat u, net als tijdens het echte werk, moet rekening houden met een aantal variabelen die perfect op elkaar moeten worden afgestemd.

Nu maar hopen dat de originele flesjes en pannetjes in deze versie werden behouden en dat ze niet werden gedegradeerd tot kartonnen tegenhangers. Want dat zou dit spel absoluut geen dienst bewijzen. De kookvuurtjes daarentegen kunnen een opwaardering dan weer wel gebruiken. Dus alstublieft geen wasknijpertjes meer als regelknopjes voor de vuursterkte.

Het spijt me, Wasabi, Veel Soeps en alle andere spellen waarin koken de hoofdbezigheid is. Jullie worden door dit spel kwalitatief gedegradeerd tot de fastfoodsector.

Alle oelewappers die gewoon zijn naar de regelrechte aanslag “Mijn Restaurant” te kijken zouden zich beter bezighouden met dit. Doen ze tenminste iets in plaats van als een zombie naar die lichtbak zitten staren. En lachen ze zich nog eens zo slap als een vod. Dát was lang geleden!

Ik heb ooit de originele A La Carte in mijn bezit gehad. Ik heb het een tiental jaar geleden verkocht aan een verzamelaar die er pijnlijk wanhopig naar op zoek was. Ik heb daar nu nog altijd spijt van.

U weet dus wat ik op dag één in Essen ga doen.

Tot morgen!

Dominique